Ὁ μέγας ἐφιάλτης τοῦ ἀνθρωπίνου γένους μᾶς περιμένει στὸ ἑπόμενο βῆμα. Δὲν τίθεται ἐρώτημα, ἐὰν πρέπει νὰ δεχθοῦμε τὴν ἄρση τῆς ἐλευθερίας μας καὶ ὁδηγηθοῦμε στὴ φρικτὴ μεταφυσικὴ φυλακή, ὥστε ποτὲ πλέον νὰ μὴ κατορθώσουμε νὰ ἐπανακτήσουμε τὸν ἀπωλεσθέντα παράδεισο, ποὺ μᾶς δώρισε ὁ Δημιουργός. Μένουμε ἀπόλυτα ἀρνητικοὶ στὸ σχέδιο ὑποταγῆς ποὺ μᾶς ἑτοιμάζει ὁ σιωνιστικὸς ἑσμός. Ὄχι δὲν θὰ ὑποκύψουμε ποτὲ στὰ κελεύσματα τοῦ ἀντιχρίστου. Εἴμαστε κάθετοι πρὸς τὸν ΠΑ, θὰ τὸν πολεμοῦμε ἀνένδοτα. Νὰ σταθοῦμε σὲ κάτι καινοδιαθηκικὸ ποὺ κρίνουμε πὼς ἔχει σχέση μὲ τὰ ἔσχατα. Ἡ "φυλακή", ὡς Βιβλικὸς καὶ κοσμικὸς ὅρος, ὁρίζει καὶ τὴ χρονικὴ διάρκεια, ἀλλὰ καὶ τὴ ροὴ τοῦ βιολογικοῦ χρόνου τῶν ἐσχάτων. Ἰδοὺ τὸ σχετικὸ χωρίο ποὺ συνδέουμε μὲ τὴν ἐσχατολογία: "Ἐὰν ὁ Κύριος ἔλθη ἐν τῇ δευτέρᾳ φυλακῇ (κατὰ τὸ διάστημα προετοιμασίας ἐπιβολῆς τοῦς Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ) καὶ ἐν τῇ τρίτῃ φυλακῇ ἔλθῃ (κατὰ τὸ διάστημα ὑποχρεωτικῆς ἐπιβολῆς τοῦ χαράγματος) καὶ εὕρῃ οὕτω, μακάριοι"... οἱ χριστιανοὶ ἐκεῖνοι ποὺ φύλαξαν τὴ φυλακή[1]. Ἀναμφίβολα ὁ ΠΑ, ποὺ μᾶς ἑτοιμάζει ἡ συμμορία αὐτῶν τῶν καθαρμάτων ποὺ μᾶς κυβερνᾶ, κατατάσσεται στὰ ἐργαλεῖα τοῦ ἐσχάτου: εἶναι τὸ προχάραγμα. Ἔχουμε δὲ τόση ἐχθρότητα πρὸς αὐτὸ ὅση καὶ πρὸς τὸν Ἀντίχριστο. Λοιπὸν θὰ πρέπει ὁ πιστὸς τοῦ Χριστοῦ νὰ φυλάξει καὶ τὴ δευτέρα καὶ τὴν τρίτη φυλακή, γιὰ νὰ τύχει ἐπιβραβεύσεως. Καί, βέβαίως, δὲν δεχόμαστε τὸν ἀριθμό, ἢ γραπτὸ ἢ ὑποδόριο, γιὰ νὰ μὴ ἀπωλεσθοῦμε...".

"μὴ τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον"

(Ἀπ. Παῦλος, Θεσ. Β' β' 3).

δ.μ.

                                      30 Μαΐου 2025

1 Σχόλιο

26.    Ἡ βασική διαφορὰ ἐξικνεῖται καὶ πρὸς τοὺς ἑβραίους. Ὁ μὲν Μωυσῆς λαμβάνει τὸν Νόμο ἀπὸ Θεοῦ καὶ ἐπιδίδει αὐτὸν στοὺς ἑβραίους· ὁ δὲ Μωάμεθ, διὰ τοῦ "Γαβριήλ", κάνει μία θρησκεία νομική, κατὰ τὰ ἰουδαϊκὰ πρότυπα, καὶ ὑποστηρίζεται, ὁ Μωάμεθ καὶ ἡ θρησκεία του, ἄχρι τοῦδε, ἀπὸ τοὺς ἰουδαίους.

27.    Μὲ τὶς "ἀποκαλύψεις" στὸ πορνεῖο τοῦ "Προφήτη" γινόταν παραζαλισμός. Καὶ ἦταν ἑπόμενο· ἀφοῦ ὁ ἀφέντης τῆς σκηνῆς βρισκόταν σὲ συνεχῆ κατάσταση καταληψίας, τὸ ἴδιο συνέβαινε καὶ σὲ ὅλο τὸν μωαμεθικὸ περίγυρο. Μάλιστα, οἱ δύο ἀπὸ τὶς πολλὲς γυναῖκες τοῦ πρωτομουσουλμάνου ἐραστοῦ ‒ ἡ Chadidscha καὶ ἡ Aishah ‒ ἀνταγωνίζονταν ἡ μία τὴν ἄλλη σὲ "θεοφάνεια".

28.    Μὲ τόσα καὶ τόσα "ὁράματα", ἦταν ἑπόμενο νὰ δημιουργηθεῖ "σχολὴ" ἑρμηνείας ὅλων τῶν μυστικιστικῶν φαινομένων, μὲ καθηγητὴ τὸν Μωάμεθ, ὁ ὁποῖος καὶ τὰ ἑρμήνευε "αὐθεντικῶς". Σὲ ὅσους μουσουλμάνους κατατρίβονται μὲ τὴν κορανικὴ κανθαρίνη, τὸ "αὐθεντικὸ" στὴν ἀλλαχικὴ θρησκεία, εὕρηται στὶς ṣaḥīḥ (γνήσιες) ḥadīth (παραδόσεις), κατὰ τὴν ταξινόμηση τοῦ "πανσόφου" al-Bukhārī. Ὁ Bukhārī παραθέτει τὴν ἑρμηνεία δύο ὅρων ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴ "θεωρία"· εἶναι τὸ "ὅραμα" καὶ τὸ "ὄνειρο". Βεβαίως παραπέμπει στὸν εὐτελῆ "Προφήτη", ἄρα πρόκειται περὶ "ṣahīh" καὶ κανεὶς ὀπαδὸς δὲν διενοήθη ποτὲ νὰ ἀμφισβητήσει τὸ στραβάδι, τὸν ἀρχηγὸ τοῦ ἰσλάμ. Ὁρῖστε ἡ ἑρμηνεία τῶν δύο ὅρων: "Τὰ ὁράματα στέλνονται ἀπὸ τὸν Θεό, ἐνῶ τὰ ὄνειρα, ἀπὸ τὸν Σατανᾶ. Συνεπῶς ἐὰν κάποιος ἀπὸ τοὺς πιστοὺς δεῖ στὸν ὕπνο του κάτι δυσπαράδεκτο, νὰ φτύσει τρεῖς φορές" (στὸν κόρφο του), καὶ δὲν θὰ τοῦ βγεῖ σὲ κακό[1]! Καλοῦμε τοὺς ἀδελφοὺς Ὀρθοδόξους χριστιανούς, ὅσοι εἶναι ἔμπειροι σὲ θέματα θεωρίας, νὰ ἐξετάσουν τοῦτον τὸν "θεωρητικὸ" καὶ τοὺς ὀπαδούς του, ὥστε νὰ διαπιστώσουν ἰδίοις ὄμμασι, μὲ τὶ δεισιδαιμονίες πλανοῦν οἱ πλανῶντες τοὺς πλανωμένους. Καὶ πῶς ἀμύνονται ἔναντι τῶν ὀνείρων καὶ τῶν δαιμονικῶν θεωριῶν ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ ἀπορρίψουν: ὁ ἀνόητος μουσουλμάνος, γιὰ νὰ μείνει ἀνεπηρέαστος τοῦ ὀνείρου, ἢ τῆς "κακῆς" θεωρίας, θὰ φτύσει τρεῖς φορὲς καὶ θὰ ἀπαλαγεῖ! Τέτοια βλακεία.... Ἡ σαρακίνικη "θεολογία" ἀγνοεῖ βασικὴ ἀρχὴ τῆς ψυχολογίας τῶν ὀνείρων, ὅπως τὴ διετύπωσε ὁ Χριστιανισμός, ἡ ἀρχαία Ἑλληνικὴ σκέψη καὶ ἡ σύγχρονη ψυχολογία, ὅτι τῶν ὀνείρων ἡ αἰτιολογία ποικίλλει. Ταῦτα δυνατὸν νὰ προέρχονται ἀπὸ ἄλλη πηγή, βεβαίως καὶ ἀπὸ τὸν Θεό. Ἡ συνήθης πηγὴ προελεύσεως τῶν ὀνείρων εἶναι οὐδέτερη, οὔτε θεία οὔτε δαιμονική: εἶναι τοῦ νοὸς τοῦ ἀνθρώπου· ἡ ἐνασχόληση αὐτοῦ μὲ τὰ ἐρεθίσματα τῆς ἡμέρας. Τοιουτοτρόπως, ἐὰν ὁ νοῦς ἀσχολεῖται ἔντονα μὲ κάποιο ἀντικείμενο, τούτου ἡ ἐνασχόληση συνεχίζεται καὶ καθ' ὕπνους. Ἡ ἐνασχόληση τοῦ νοῦ, κατὰ τὸν ὕπνο, ἔχει νὰ κάνει μὲ τὰ ἐρεθίσματα τῆς ἡμέρας, ὅμοια ὅπως τὸ ἀναμηρυκαστικό, στὴν ἡσυχία του ἀναμασᾶ τὸ βόσκημα ποὺ συνέλεξε κατὰ τὸ διάστημα τῆς ἐλεύθερης βοσκῆς του. Ἐπίσης δὲν μᾶς διαφεύγει, ὅτι καὶ σωματικὲς δυσλειτουργίες (κόπωση, πολυφαγία, μέθη, ἀσιτία κ.τ.τ.) γίνονται πρόξενοι παρουσίας ὀνείρων. Ἡ δογματικὴ ἀπόφαση περὶ ὀνείρου ὅτι πρόκειται γιὰ ἀγγελικὴ ἐνέργεια, ὅπως ἰσχυρίζονται οἱ πλανεμένοι μωαμεθανοί, ἀνατρέχοντας στὸν ἀρχηγό τους, ἀνατρέπεται ἀπὸ τὴν Π.Δ., ποὺ αὐτοὶ ἀσπάζονται. Ἀναφέρονται ὄνειρα πολλὰ ψευδῆ, ὅμως ἀναφέρονται, βεβαίως καὶ θεῖα[2] καί, ἑπομένως δὲν ἐπιτρέπεται ἡ ἀπολυτότης πρὸς τὴν μία ἢ τὴν ἄλλη πλευρά. Ὅπως καὶ τὸ ἔμπαλιν: ὅραμα πλάνης, ὅραμα ψευδὲς ἀπέναντι στὸ "ἀληθὲς ὅραμα"[3]. Μάλιστα στὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ καὶ ἐμπειρία ἀναφέρονται πολλὲς περιπτώσεις δαιμονικῶν ὁραμάτων, διὰ τῶν ὁποίων παρεσύρθησαν τινὲς τῶν ὑπερηφάνων καὶ κενοδόξων ἐθελοπλανήτων, ὅπως, π.χ. Ἥρων, Μαλπᾶς, Ἀσινᾶς, Πτολεμαῖος, Μουσαῖος, Νῶε, Κυριακὸς καὶ ἄλλοι. Τοῦτοι, ἀπὸ τὴ δαιμονικὴ φαντασία ποὺ θεώρησαν, ὑπέστησαν "ἔκστασιν φρενῶν", μὲ συνέπεια νὰ δαιμονιστοῦν, ἀφοῦ ὑπεδέχθησαν τὸ πονηρὸ καὶ ἀκάθαρτο πνεῦμα ὡς γνήσιο[4]! Ὥστε ὁράματα διαβολικὰ βλέπουν οἱ χειμαζόμενοι, πλανεμένοι καὶ δαιμονιζόμενοι, οἷος ὁ δαιμονοχαίρων Mohammed μὲ τὸ παραισθησιακὸ νόσημά του, ἀπότοκο τῆς ἐπιληπτικῆς νόσου ποὺ τὸν μάστιζε. Τὰ ἄλλα τὰ γνήσια καὶ θεότακτα ὁράματα θεωροῦν ἄνδρες ὑπὸ Πνεύματος Ἁγίου φερόμενοι, ἀγγελικοὶ καὶ πνευματοκίνητοι. Κρίνουμε πάντα ταῦτα τὰ μουσουλμανικὰ δαιμονοπλοκήματα ὑπὸ τὸ πρῖσμα τοῦ παναγίου Σεβάσματος τοῦ συνόλου κόσμου, τῆς ἁγίας Ὀρθοδοξίας, λέγω. Μόνο αὐτὴ ἔχει ἀξία καὶ μόνο αὐτὴ εἶναι ἡ σώζουσα καὶ ἀνυψωτικὴ δύναμη. Ὅπως ἡ γνώμη ἑνὸς εἰδικοῦ ἐπὶ τοῦ ἀντικειμένου τῆς ἐπιστήμης του.

29.    Ὁ Μωάμεθ, ἐρεθισμένος φαντασιοκόπος, διεπόμενος ἀπὸ συνεχεῖς θρησκειοληπτικὲς φαντασιώσεις καὶ ὀνειρώξεις καὶ βαθειὰ δαιμονόληπτος, λαμβάνει ἐντολὴ ἀπὸ τὸν "Ἀρχάγγελο", νὰ ἀρχίσει τὸ παράλογο "κήρυγμα" του ἀπὸ τὴ Μέκκα: νὰ μεταδώσει στοὺς κατοίκους τῆς πόλεως ἐκείνης τὸ περιεχόμενο τῆς νέας δαιμονοποίητης θρησκείας. Οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖ, χριστιανοὶ μὲ ὑψηλὸ πολιτισμικὸ δείκτη, ἀντιμετωπίζουν τὸν Μωάμεθ καὶ τὰ πυρετικὰ κηρύγματα του, μὲ εἰρωνία καὶ περιφρόνηση. Τὸν ἀποκαλοῦν δὲ πλανεμένο, ἀπατεῶνα, δαιμονισμένο καὶ τὸν ἐκβάλλουν ἀπὸ τὴν πόλη τους[5]! Ὁ λερὸς "Προφήτης" δὲν ἔχει ἄλλη ἐπιλογὴ παρὰ νὰ περισυλλέξει τὰ ράκη τῶν θρησκευτικῶν του πλανῶν καὶ νὰ ἐγκαταλείψει ταχέως τὴ Μέκκα, πορευόμενος πρὸς τὴν πόλη al-Tā'if, 40 μίλια μακριά, ἐνῶ ἠχοῦν στὰ αὐτιά του οἱ εἱρωνίες καὶ τὰ σκώμματα τῶν Μεκκιανῶν. Σκέφτεται νὰ παρατήσει τὰ πάντα καὶ νὰ διαχυθεῖ στὴν ἀνωνυμία τοῦ βεδουίνικου πλήθους. Ἔχει πεισθεῖ ὅτι εἶναι φρενοβλαβὴς καὶ θέτει ἐν ἀμφιβόλῳ τὶς "ἀποκαλύψεις" του. Στὰ δαιμόνια γίνεται συναγερμός, ποὺ πασχίζουν νὰ τὸν μεταπείσουν: "Σύ, Μωάμεθ, μὲ τὴ χάρη τοῦ θεοῦ, δὲν εἶσαι φρενοβλαβής. Γι' αὐτὸ καὶ σοῦ ἐπιφυλάσσουμε μεγάλη ἀνταμοιβή. Σύντομα θὰ διαπιστώσεις, ὅπως καὶ αὐτοὶ ποὺ σοῦ εἰρωνεύονται, ποιοὶ εἶναι οἱ παράφρονες. Λοιπὸν μὴ πιστεύεις αὐτοὺς ποὺ μάχονται τὴν ἀλήθεια"[6].

30.    Ἐκείνη τὴν κρίσιμη στιγμὴ ποὺ ὁ ἀποδιοπομπαῖος Ψευδοπροφήτης ἀποφασίζει νὰ ἐγκαταλείψει τὸ σχέδιο τῆς "σωτηρίας" τοῦ κόσμου, τὸν ἐπισκέπτεται μία ἐπιτροπὴ τῶν κατοίκων τῆς Yathrib, γνωστὴ στοὺς ἀρχαίους μας ὡς Αἰθρίβιον, κειμένης περὶ τὰ 250 μίλια βορείως τῆς Μέκκας. Ἦταν ἡ Μεδίνα. Ποιὰ ἦταν ἡ "ἐπιτροπὴ" ἐκείνη; Ἦταν ἰουδαϊκή! Ἐγκύψατε: Στὴ Yathrib ὑπῆρχε μία εὐάριθμη ἰουδαϊκὴ κοινότης, ἡ ὁποία "ἀσκοῦσε ἡγετικὸ ρόλο στὴν προϊσλαμικὴ Ἀραβία". Τὸ πλεῖστον τῶν κατοίκων τῆς μικρῆς ἐκείνης πόλεως ἦταν ἑβραῖοι, ἢ Ἄραβες προσήλυτοι στὸν ἰουδαϊσμό. Ὁλόκληρες φυλές (ὅπως: Naḍīr, Qurayẓa, Qaynuqa, Thalaba, Anī, Arus καὶ Khazraj) συμποσούμενη, ἡ κάθε μία, σὲ καμιὰ χιλιάδα μέλη, "εἶχαν ἀφομοιωθεῖ ἀπὸ τὸν ἰουδαϊσμό". Οὕτω οἱ ἰουδαῖοι, μαζὶ μὲ τοὺς προσηλύτους καὶ ἰουδαιόλυτους καὶ ἰουδαιόφρονες ἄραβες τῆς πόλεως, ἀνήρχοντο στὶς 8 μὲ 10 χιλιάδες, ὥστε νὰ ἀποτελοῦν "τὴν πλειονότητα μεταξὺ τῶν κατοίκων τῆς πόλεως". Οἱ ἰουδαῖοι ἐκεῖ ἐπέβαλαν τρομοκρατικὸ καθεστὼς ἐλέγχου καὶ κατόπτευσης ἐπὶ τοῦ συνόλου τῶν κατοίκων τῆς Yathrib. Ὅλες οἱ φυλὲς ὑπετάχθησαν στὸν ἰουδαϊσμό, χωρὶς τὴν παραμικρὴ ἐλπίδα ἀπελευθέρωσης. Μόνο ἡ φυλὴ Khazraj κατόρθωσε, "ὕστερα ἀπὸ αἱματηροὺς πολέμους πρὸς τοὺς ἑβραίους, νὰ ἀποκτήσει, κατὰ τὰ μεταγενέστερα χρόνια, κάποια σχετικὴ ἐλευθερία"[7]. Στὴ Yathrib, ὅλοι οἱ ἰουδαιόφρονες ἄραβες, ἐκτὸς τῆς φυλῆς Khazrai, δούλευαν ὑπὲρ τῆς ἑβραιουριᾶς, ἀποτελοῦντες τὴν ἀρχικὴ ζύμη τῆς νέας θρησκείας.

31.    Ὁ βρωμερὸς ψευδοπροφήτης, ὁ φέρελπις τοῦ ἀλλὰχ καὶ ὅλων τῶν διαβόλων του, πρωτοτζιχαντιστής, ξεκινᾶ γιὰ τὴ Yathrib. Βρίσκεται ἤδη στὰ ὅριά της: Καὶ τότε, πρὶν προλάβει ὁ Μωάμεθ νὰ πάει στὸ βουνό, ἔρχεται τὸ βουνὸ πρὸς αὐτόν: "οἱ κάτοικοι τῆς πόλης, ἐντυπωσιασμένοι ἀπὸ τὴν προσωπικότητα καὶ τὸ μήνυμα τοῦ Μωάμεθ, στέλνουν πρεσβεία πρὸς αὐτόν". Ἡ πρεσεία τὸν ὑποδέχεται μὲ προσποιητὲς τιμὲς καὶ τὸν προσκαλεῖ νὰ εἰσέλθει στὴν πόλη τους. Μάλιστα, οἱ πρέσβεις τοῦ μεταφέρουν καὶ τὴν ὑπόσχεση τῶν κατοίκων τῆς πόλης, ὅτι "θὰ τὸν δεχθοῦν ὡς προφήτη καὶ θὰ ὑποταχθοῦν σ' αὐτόν"[8]. Ὁ Μωάμεθ, μετὰ τὴν καταισχύνη του στὴ Μέκκα, ἀναρωτιέται ἂν ἡ πρεσβεία τῆς Μεδίνα δὲν τὸν περιπαίζει. Ὅμως αὐτὸς βλέπει ἡ πρεσβεία νὰ ἐπιμένει. Μάλιστα, γιὰ νὰ τὸν πείσουν, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν πλήρη ὑποταγὴ ποὺ τοῦ δήλωσαν, τὸν ἀναγνωρίζουν ὡς θρησκευτικὸ ἀρχηγό τους, ἐκτοπίζοντας τὸν Μωυσῆ καὶ τὸν Δαβίδ. Ὁ ζαβλακωμένος φελλάχος τὰ ἔχει χαμένα. Ἡ πρεσβεία, κατὰ τὴν πρώτη προσέγγιση της στὸν Ψευδοπροφήτη, ἀποτελεῖται ἀπὸ 6 ἄτομα, ἰουδαῖοι σαφῶς. Τὸν ἑπόμενο καιρὸ ἄλλοι 12 προστίθενται. Συντόμως δὲ οἱ ἰουδαῖοι ὀπαδοὶ τοῦ Μωάμεθ ἀριθμοῦνται σὲ 75. Ἐκτὸς ἀπὸ ἕναν ὑποτιθέμενο Ἕλληνα, ὅλοι, καὶ οἱ 75 εἶναι ἑβραῖοι! Ἀκολουθοῦν δὲ τὸν δαιμονομανῆ ἀρχηγό τους ὡς "σύμβουλοί" του (anṣār). Τοῦτοι ἐπιβάλλονται ὡς θεσμὸς τῆς ἀλλαχικῆς θρησκείας, ὡς τὸ ἀπαραίτητο στοιχεῖο ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως, μέχρι καὶ συνεχίσεως τῆς θρησκείας τοῦ ἰσλάμ[9]. Καί, ἀσφαλῶς, ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ἰουδαῖοι οἱ anṣār. Ὁ ρόλος τῶν 75 "anṣār", πέρα τοῦ νὰ εἶναι ὑποβοηθητικὸς καὶ διακοσμητικός, ἦταν οὐσιώδης, ἀφοῦ ἀυτοί, συγκροτημένοι σὲ ἕνα "Sanhendrin" διεμόρφωναν τὴ θρησκευτικὴ ἀγωγὴ τοῦ "Προφήτη" καὶ τῶν "πιστῶν" του. Βεβαίως καὶ ὁ "Γαβριήλ", ὅταν τοῦ ἀπεκάλυπτε τὰ "μυστήριά" τοῦ στὸ τζάντζαλό του τὸν Μωάμεθ, καὶ αὐτὸς στοὺς "πιστούς" του, ἤθελε γιὰ τὸν ἀλλοπρόσαλλο, διαβολικὸ λόγο του, τὴν ἑρμηνεία τῶν "anṣār". Οἱ "anṣār" ἦταν οἱ ἀνεγνωρισμένοι ἑρμηνεῖς τῶν διαβολικῶν ὁραμάτων τοῦ Μωάμεθ. Καὶ ἀφοῦ ἡ βούλησή τους ἦταν διαβολική, συνέπιπτε μὲ τὴ βούληση τοῦ "Ἀρχαγγέλου". Τὰ παραπάνω ἀπορρίματα κατεστρώθησαν, ὡς θεμελιακὸ ἄρθρο πίστεως, τῆς σαπρᾶς θρησκείας τῶν jinn, κατὰ τὶς ἡμέρες τῆς "hijrah" (ἑγίρα), ἤτοι τὴν 8η ἢ 12η τοῦ μηνὸς "rabī῾ al Awwal" (20 ἢ 24 τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου). Οἱ ἰουδαῖοι τοποθετοῦν τὴν ἑγίρα τὴν 1η του μηνὸς Muharram, ἤτοι τὴν 16η Ἰουλίου τοῦ ἔτους 622 μ.Χ.[10]. Οὕτω ἰουδαϊκὴ "ἡμέρα τοῦ ἐξιλασμοῦ", τῆς 10ης τοῦ Tishri, τοῦ ἑβδόμου μηνὸς τοῦ θρησκευτικοῦ ἔτους τῶν ἰουδαίων. Προσεγγίζει τὸ 666 ἔτος καὶ οἱ ἰουδαῖοι σαλεύουν παράξενα, διότι πιστεύουν ὅτι θὰ ἐγκαθιδρύσουν τὴν τυραννικὴ βασιλεία τους. Λοιπὸν τὴν ἡμέρα ἐκείνη τῆς "Ἑγίρας" ὁ Μωάμεθ εἰσέρχεται στὴ Yathrib. Ἡ εἴσοδος τοῦ δαιμονισμένου στὴν πόλη ἦταν θριαμβευτική. Οἱ κάτοικοι τῆς πόλης ὑποδέχονται τὸν ἄρρωστο καμηλιέρη μὲ τιμὲς ποὺ αὐτὸς οὔτε φανταζόταν. Εὐθὺς μετὰ τὴ θριαμβευτικὴ εἴσοδο τοῦ Ψευδοπροφήτη, ἡ Yathrib μετονομάζεται σὲ Medina ul-Nabi (=πόλη τοῦ "Προφήτη", Μεδίνα). Τὸ ποιοὶ ἦταν οἱ ὑποδοχεῖς, τὸ θίξαμε ἤδη: οἱ ἰουδαῖοι τῆς Μεδίνα. Ὅσοι τὸ ἰσλάμ, κατὰ τὸ κρῖμα τοῦ ἁγίου Θεοῦ ἐκρίθη νὰ ὑπάρχει, ἡ ὑποδοχὴ ἐκείνη τῆς Μεδίνα, ποὺ ἐπεφύλαξαν οἱ ἰουδαῖοι στὸν Ψευδοπροφήτη, θὰ ἀποτελεῖ τὸ ὁρόσημο τῆς θρησκείας τῆς ἀπάτης, τὸ μέγα ἰσλαμοϊστορικῶν διαστάσεων γεγονός. Πολὺ νωρίς, 17 ἔτη μετὰ τὴν "Ἑγίρα", ἦτοι τὸ ἔτος 639 ὁ χαλίφης ῾Umar θὰ τὸ ἐπιβάλει ὡς τὸ πρῶτο ἔτος τοῦ ἰσλαμικοῦ ἡμερολογίου.

32.    Εἰδικὴ παράγραφος περὶ τοῦ Ἕλληνος ποὺ ἀναφέρθηκε πρίν. Ἂν δὲν πρόκειται περὶ ἐπινοημένου προσώπου ποὺ εἰσάγει στὸ μέσον ἡ ἰουδαιομουσουλμανικὴ προσηλυτιστική, ἡ περίπτωση δεικνύει πώς, πρὸ τοῦ Μωάμεθ, σπάνια ἀκουγόταν δοῦλος Ἕλληνας, πολίτης τῆς Ἀνατολικῆς Αὐτοκρατορίας. Ὁ δὲ δοῦλος, ἐδῶ εἶναι τὸ ἀξιοπρόσεκτο, εἶχε τὴ δυνατότητα ἀπελευθερώσεως. Μετὰ τὴν ἐξάπλωση τοῦ μωχαμετανισμοῦ καὶ τὴν ἐπιβολὴ τῆς ἀπάνθρωπης sharī῾a, αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ εὐεργεσίες κόπηκαν ὡς διὰ μαχαίρας. Ἡ ἱστορία ἔχει οὕτω· ὁ Suhayb, ὅπως εἶναι τὸ ὄνομά του, βρίσκεται στὴ Μέκκα, ὡς δοῦλος. Κάποτε κατορθώνει νὰ ἐξαγοράσει τὴν ἐλευθερία του. Ἀσχολούμενος μὲ τὸ ἐμπόριο, ὁ "Ἕλληνας" ἐκεῖνος κατορθώνει νὰ γίνει πλούσιος σφόδρα. Κάποια μέρα συναντᾶται μὲ τὸν "Προφήτη" καὶ τόσο γοητεύεται ἀπὸ τὴν εὐγενική, ἀριστοκρατικὴ προσωπικότητα τοῦ δαιμονοῦντος καὶ ἀσχημονοῦντος ἀράπη, ποὺ ἀποφασίζει νὰ τὸν ἀκολουθήσει. Ἀντιμετωπίζει ὅμως ἕνα δίλημμα ὅπου τὸν ἔχουν ἐγκλωβίσει οἱ κάτοικοι τῆς Μέκκας: "Ἂν θέλεις νὰ ἀκολουθήσεις τὸν Μωάμεθ, τὰ πλούτη σου θὰ μείνουν στὴν πόλη...", τοῦ λένε[11]. Ὁ δὲ Suhayb, ξετρελαμένος ἀπὸ τὸ ἴνδαλμά του, ἐγκαταλείπει ὅλα τὰ πλούτη του καὶ πιλαλάει γυμνὸς πρὸς συνάντηση τοῦ "Προφήτη". Ἡ περιγραφὴ ἀναμφίβολα εἶναι παρμένη ἀπὸ τὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια (:"Ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν Σοι"[12]). Εἶναι ἀδιανόητο· "Ἕλλην" αὐτός, δοῦλος μέχρι χθές, ἐπιθυμεῖ "πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθαι"[13]. Δὲν ἄκουσε τίποτε περὶ Ἑλληνικοῦ πνεύματος καὶ περὶ τῶν πολιτισμικῶν ἐκφάνσεών του, πού, μάλιστα, μία, ἡ Βυζαντιακὴ ἤδη μεσουρανεῖ; Δὲν ἀντελήφθη τὴν σωτηριώδη παρουσία τῆς ἁγίας Ὀρθοδοξίας; Δὲν ἐγεύθη τῆς χρηστότητος Κυρίου; Δὲν ἀτένισε τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸν καὶ πορευόταν πρὸς τὸ σκότος;

33.    Εἶναι γεγονὸς πὼς ἐκεῖνοι ποὺ περιέγραψαν μὲ θεοφώτιστη διάκριση καὶ εὐθυκρισία τὸν Μωάμεθ εἶναι οἱ θεολόγοι τῆς καθ' ἡμᾶς θεοσώστου Αὐτοκρατορίας. Τοῦτο παρηγορεῖ τὸν φιλαλήθη σφόδρα, ἀφοῦ ἐλπίζει δικαίως πὼς τὸ ἑλληνικὸ γονιδίωμα τοῦ φρυκτωροῦ καὶ τοῦ ἀντιρρητικοῦ, ποὺ θὰ ἀναλάβει νὰ ἀνατρέψει τὴ μιασματικὴ σατανοθρησκία, καὶ ποὺ περιέχεται πληθωρικῶς σ' αὐτὸν τὸν Λαό, τὸν Ἑλληνικό, δὲν ἐξέλειπε τελείως. Ἀντίθετα πολλοὶ Εὐρωπαῖοι – πῶς νὰ τοὺς χαρακτηρίσει κανείς; –ὑποκινούμενοι ἀπὸ ἀδικαιολόγητο ἀντιχριστιανικὸ πάθος, καὶ μὲ σκοπὸ νὰ πλήξουν τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τὸ εἰς Αὐτὸν πιστεύοντας, ἀποτολμοῦν σύγκριση Αὐτοῦ μὲ τὸ ἰσλαμιστικὸ περίτριμμα! Αὐτὸ ὄ δὲν εἶναι ἀσυγχώρητη ἁμαρτία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!....

34.    Πρῶτα οἱ ἴδιοι οἱ μουχαμέτες, πῶς ἐξιδανίκευαν τὸ κακόφρον καὶ δύσμορφο ἴνδαλμά τους, συγκαλύπτοντας κουτοπόνηρα ἢ παρουσιάζοντας προκλητικὰ τὶς αἰσχρὲς καὶ καταίσχυντες πράξεις του. Γι' αὐτοὺς τοὺς βάρβαρους καὶ ἀπολίτιστους ἀμμοπολίτες, ποὺ φέρουν σαρίκι τὸ ὁποῖο καλύπτει κεφαλὴ πλήρη δαιμονομείκτων ρυπώσεων καὶ δεισιδαιμόνων ἐξαρτήσεων, ἀρχέτυπο ἀμετακίνητο εἶναι ὁ καμπούρης Μωάμεθ. Ὑπὲρ τοῦ Ψευδοπροφήτη ἀναλώνονται οἱ ἀνόητοι σὲ ἐκφράσεις λατρείας, παρακολουθῶντας ἐκστασιασμένοι κάθε του κίνηση. Συνωθοῦνται νὰ τὸν ἀγγίξουν ἢ νὰ πάρουν κάτι δικό του. "Μετὰ ἀπὸ κάθε τελετουργικὸ καθαρισμό του, ἐκεῖνοι ἔτρεχαν νὰ πάρουν τὸ νερὸ ποὺ εἶχε χρησιμοποιήσει· ὅταν ἔφτυνε ἔτρεχαν πρὸς τὰ ἐκεῖ· ἂν ἔπεφτε μιὰ τρίχα ἀπὸ τὸ κεφάλι του, τὴν μάζευαν"[14]. Καὶ ἡ λατρεία τῶν οὐτιδανῶν πρὸς ἄτομο οὐτιδανὸ "αὐξανόταν στὸ βαθμὸ ποὺ οἱ μουσουλμάνοι ἀπομακρύνονταν ἀπὸ ἐκεῖνον χρονικά. Ἐπιθυμοῦσαν νὰ μαθαίνουν συνεχῶς περισσότερα" γι' αὐτόν[15]!

35.    Τὸν ραχητικὸ καὶ δύσμορφο Μουχάμετ, τὸν ἄξιο πάσης ἀπολακτίσεως καὶ περιφρονήσεως, ἐγκωμιάζουν οἱ τσαρλατάνοι ἰσλαμοψεῦτες, μὲ ἐκφράσεις ἐρωτοπαθεῖς: Ὁ ἄξεστος καὶ ἀναίσθητος ἰσλαμαρχηγὸς ὑπῆρξε "ἀπὸ τοὺς καλύτερους τοῦ λαοῦ του στὴν ἀρρενωπότητα, ὁ καλύτερος στὸν χαρακτῆρα, ὁ εὐγενέστερος στὴν καταγωγή, ὁ καλύτερος γείτονας, ὁ πιὸ εὐγενικός, ὁ εἰλικρινέστερος, ὁ πιὸ ἀξιόπιστος, αὐτὸς ποὺ βρισκόταν πιὸ μακριὰ ἀπὸ τὴ διαφθορὰ καὶ τοὺς διεφθαρμένους θνητούς, μέσα ἀπὸ τὴν ἀνωτερότητα καὶ εὐγένειά του, κι ἔτσι ἔμεινε γνωστὸς στὸν λαό του ὡς ὁ 'ἀξιόπιστος' λόγῳ τῶν καλῶν ἰδιοτήτων ποὺ ὁ Θεὸς εἶχε ἐμφυτεύσει μέσα του"(!)[16]. Ποῦ ὁ δαιμονοπαθὴς τοῦτος ἰσλαμικῆς ἐκδόσεως ἀρριβίστας νὰ ἐπιτρέψει ἔλεγχο τῶν πράξεών του! Τρεῖς ποιητὲς ποὺ ἀπετόλμησαν νὰ τὸν ἐλέγξουν ἐσφαγιάσθησαν μὲ ἐντολή του[17]. Οἱ μικροθαύμαστοι ὀπαδοί του, συνεχῶς ἐρεθιζόμενοι ἀπὸ τὰ δαιμόνια σὲ ἐξευτελισμούς, τηροῦσαν μὲ εὐλάβεια καθετὶ ποὺ τὸν θύμιζε: "τρίχες, δόντια, ἡ κάπα του, τὸ χαλὶ ποὺ χρησιμοποιοῦσε στὴν προσευχή, ἡ λαβὴ τοῦ ξίφους του, ἕνα τόξο ποὺ εἶχε χρησιμοποιήσει". Μάλιστα στὴν ΚΠολη, ὅπου οἱ ἰσλαμοτουρκαλάδες εἶχαν στὴν κατοχή τους πολλὰ ἀντικείμενα τοῦ Ψευδοπροφήτη, φύλαγαν "δύο τρίχες ἀπὸ τὴ γενειάδα του, μέσα σὲ σαράντα τσάντες, ραμμένες ἡ μιὰ μέσα στὴν ἄλλη, καὶ μιὰ φορὰ τὸν χρόνο γινόταν τελετουργικὴ ἔκθεση στοὺς πιστούς"[18]! Ἐκστασιάζονται οἱ ἀσύνετοι καὶ μωροὶ μωχαμετάνοι καὶ μὲ τὴν κατοικία τοῦ δαιμονοσκοτίστου ψευδοπροφήτου, στὴ Μέκκα. Τὴν προσεγγίζουν μὲ δέος, αἰσθανόμενοι τιποτένιοι ἐνώπιον τοῦ ὄντως Τιποτένιου. Τὸ ἔτος 1184 ἔρχεται ἀπὸ ἰσλαμοκρατούμενη Ἰσπανία, προσκυνητὴς τῆς οἰκίας τοῦ σατανολείκτου μασκαρᾶ, στὴ Μέκκα, ὁ Ἴμπν Τζουμπαΐρ. Ἀτενίζει βλακωδῶς καὶ ἐν ἐκστάσει τὴν ἐντοιχισμένη πλάκα, ὅπου ἀναγράφεται τὸ βλαβερὸ ὄνομα τοῦ ψευδοπροφήτη. Καὶ ἔγραψε, τὶ ἔκανε μὲ τὴ συνοδεία του: "Τρίψαμε τὰ μάγουλά μας σ' αὐτὸ τὸ ἱερὸ σημεῖο, ὅπου τὸ πιὸ τιμημένο ἀπ' ὅλα τὰ νεογέννητα μωρὰ ἔπεσε στὸ ἔδαφος, καὶ τὸ ὁποῖο ἄγγιξε τὸ ἁγνότερο καὶ εὐγενέστερο ὅλων τῶν βρεφῶν"[19]. Κατὰ τὴν ἐπέτειο τῆς γεννήσεως τοῦ φωτοσβέστη Μωάμεθ τὸ "mawlid an-Nabi" γενέθλια τοῦ "Προφήτη"), μολλάδες κηρύττουν στὰ δαιμονόθρονα τζαμιά τους, ὅτι "ὁ κόσμος ἦταν βυθισμένος στὸ σκοτάδι καὶ τὴν ἄγνοια, πρὶν ἀπὸ τὴν ἔλευση τοῦ Μωάμεθ, καὶ πὼς ἔκανε τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας νὰ λάμψει στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων"[20].

36.    Γι' αὐτοὺς ποὺ ἐκστασιάζονται μὲ τὰ δυσώδη λείψανα τοῦ ψευδοπροφήτη, ἐμεῖς ἀντιτάσσουμε τὰ ἱερὰ λείψανα τῶν ἁγίων μας, μυροβλυτίζοντα, χαριτόβρυτα. Στρεφόμαστε πρὸς τὸν ζωοδόχο Τάφο τοῦ Κυρίου μας, ὁπόθεν ἀνατέλλει ἡ συγγνώμη, τὸ ἔλεος, ἡ ἀγάπη. Ταῦτα τὰ ὑπερβατικῶς μεγαλουργικὰ καὶ ὑπεροχικῶς ἀνατατικὰ θαυμάσια μεταδίδουν τὰ ἡμέτερα σεβάσματα ψαυόμενα, ἢ θεώμενα, ἀλλὰ καὶ ἐπικαλούμενα ἢ ἐπιφωνούμενα. Ἂς ἐρευνήσει ὁ κριτικῶς προσεγγίζων τὰ θρησκεύματα, καθὼς καὶ τὸ σατανικὸ ἰσλαμούργημα, ἂν ποτὲ κανένα ἀπὸ τὰ κωθώνια τοῦτα ποὺ προσκυνοῦν ὑψώνοντας τὰ ὀπίσθιά τους, ὑπὲρ τοῦ "Ἀλλὰχ" καὶ τοῦ "Προφήτου" του, ἐθεάθη ποτὲ κατανυσσόμενος. Καί, μετὰ ταῦτα, θὰ ἐκθέσει τὸ συμπέρασμά του καταπέλτη: Ὄντως ποτὲ δὲν φάνηκε κανεὶς μωχαμέτης, ἔστω νὰ δακρύζει, νὰ εἶναι εὐκατάνυκτος, εἰρηνικὸς καὶ πρᾶος. Ἀντίθετα, ἐξερχόμενος τῆς διαβολικῆς προσευχῆς του ὁ ἀλλαχίτης μοιάζει μὲ θηρίο λυσσάρικο. Δαιμονοκαταληψία σαφῶς. Ὅ,τι μάθει, ἢ ἀσπάζεται, ὅ,τι προσκυνᾶ καὶ προσεύχεται τοῦ μεταδίδει δαιμονισμὸ μὲ ἔντονη δυσωδία καὶ δαιμονικὴ σκοτομήνη.

37.    Τὸ ἰσλάμ, θρησκεία νομικίστικη, ὅπως καὶ ἡ ταλμουδική, ἀπὸ τὴ μήτρα τῆς ὁποίας καὶ ξεπήδησε τοῦτο τὸ ἀποφώλιον τέρας, διαμορφώνει τὸ ἀνήθικο ἦθός του ἐπὶ τῇ βάσει του ἀρχετύπου του. Σημειώνουμε πὼς ἀ-ηθικὰ εἶναι ὅλα τὰ μορφώματα ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὸν ἰουδαϊσμὸ τοῦ ταλμούδ: ἰσλάμ, σατανοκρατία συνειδητή, μασονία, κομμουνισμός, ναζισμός, καπιταλισμός, παγκοσμιοποίηση. Λοιπόν ὁ μουχαμέτης προσβλέπει στὸ ἴνδαλμά του καὶ ρυθμίζει τὰ τοῦ βλαβεροῦ βίου του, σὲ σχέση μὲ αὐτό. Ὁ "πιστός", ἐντὸς τῆς σκοτεινῆς φυλακῆς τοῦ ἰσλάμ, ὀφείλει νὰ προσαρμόζει τὴ ζωή του σύμφωνα μὲ τὴ ζωὴ τοῦ ἀρχετύπου του. Καὶ ἐπειδὴ ὁ βίος ἐκείνου τοῦ αἰσχρήμονος καὶ φαύλου ἦταν κατάστικτος ἀπὸ ἐγκληματικὲς πράξεις, μὲ τὴν κατάφαση πάντα τοῦ ἐξαποδίτη, ὁμοίως θὰ πρέπει νὰ εἶναι καὶ τοῦ "πιστοῦ". Ὁ "πιστὸς" ἀκολουθεῖ τὸν Μωάμεθ καὶ μιμεῖται τὴ μεγαλειώδη εὐτέλεια του. Αὐτὸ εἶναι ὁ φονταμενταλισμός. Τὰ παραδείγματα τῆς ἀναγωγῆς τῶν πάντων στὸν Μωάμεθ καὶ τῆς προσηλώσεῶς τῶν σὲ κεῖνον τὸν μηδαμινὸ μπούα τῆς καμηλοφορβίας εἶναι πολλὰ καὶ καταδεικνύουν τὴν ἐξάρτηση τῶν ὅσων ἀκολουθοῦν τὸ παράδειγμα τούτου τοῦ θεόργιστου.

38.    Μὲ τόση ἀπάτη καὶ θεομπαιξία στὸ θρήσκευμα τῶν ἀλαστόρων, εἶναι ἑπόμενο νὰ πλεονάζουν ἡ ἀγυρτεία, ἡ φαλκίδευση, ὁ ἐμπαιγμός. Παρατηρήθηκε τοῦτο: ἀρχιμουχαμέτες καί, βεβαίως, ἀρχιτσαρλατάνοι, ὅλο καὶ προσθέτουν στὸν ἄθλιο βίο τοῦ Μωάμεθ νέα ἐξιδανικευτικὰ στοιχεῖα, ὥστε "νὰ τὸν μεταμορφώσουν σὲ ἕνα εἶδος φανταστικοῦ ἀνθρώπινου πλάσματος, ἕνα εἶδος Θεοῦ μὲ ἀνθρώπινα ροῦχα... Καθὼς περνοῦσαν τὰ χρόνια, οἱ μῦθοι ποὺ δημιουργοῦνταν καὶ φῆμες γιὰ θαύματα γίνοντα ὅλο καὶ πιὸ συχνὰ καὶ ὑπερβολικά"[21]. Οἱ "πιστοί" τοῦ Μωάμεθ "δὲν ἀρκοῦνταν σὲ ἕναν ἀπολύτως ἀνθρώπινο προφήτη, καὶ μέσα σὲ ἕναν αἰῶνα ἀπὸ τὸν θάνατο τοῦ Μωάμεθ, οἱ φαντασιακὲς ἱστορίες ἔγιναν ἀποδεκτὲς ὡς τμῆμα τοῦ ὀρθοδόξου δόγματος[22]. Ὁ al-Ghazālī, "θεολόγος" ἰσλαμιστὴς τοῦ ΙΑ' αἰ., δὲν κάνει τίποτα ἐὰν δὲν ἀνατρέχει στὸ ἀρχέτυπό του. Ἀκόμα καὶ τὰ νύχια του κόβει θρησκειοτελέστως[23]. Ὁ Καμὰλ ἀλ-Ντὶν ἐγκωμιάζει τὸν ὑπάνθρωπο Μωάμεθ, προτείνοντας στοὺς ἠλιθίους ὁμοθρήσκους του νὰ τὸν θεωροῦν "Ὑπεράνθρωπο"[24]! Ἄλλος συναγύρτης αὐτοῦ, ὁ Λαμὶν Σαλὲ κατὰ τὴν ἐνασχόλησή του μὲ τὸν δαιμονικὸ διαλογισμό, ἐπεκαλεῖτο, διὰ τῆς μονολογίστου εὐχῆς, τὸν Μωάμεθ, καλῶντάς τον "Κύριο τῆς ἀνθρωπότητος"[25]!

39.    Ὁ Μωάμεθ, πρωτοταλιμπάν, ἀρχισκοταδιστὴς καὶ ἀνελέητος γνωσιμάχος, προβάλλεται, ποιὸς νὰ τὸ πιστέψει, ὡς προστάτης τῶν ἐπιστημῶν! Ὁρισμένοι θεωροῦν τοῦτον τὸν παλιμβαρβαριστὴ τῆς ἀνθρωπότητος, "ὡς τὸν πρόδρομο τῶν σύγχρονων ἀνακαλύψεων, ἀναφορικὰ μὲ τὴ φύση"[26]! Οὑτω ὁ Κασὶμ Τζαϊράζμπχοϊ προπαγανδίζει πὼς "κάθε ἐπιστήμη ξεκίνησε ἀπὸ τὰ κηρύγματα τοῦ Μωάμεθ"[27]! Ὁ H. von Aiberg, πρώην "χριστιανὸς" ποὺ μεταπήδησε στὸ θρήσκευμα τῆς ἀπωλείας, παραθέτει, χωρὶς παραπομπή, συνομιλία μεταξὺ σκοταδιστῶν. Ρωτοῦν τὸν ἀρχισκοταδιστή, στὸν πληθυντικό(!): "῾Προφήτη τοῦ Θεοῦ, γιατὶ παροτρύνετε τὸν κόσμο τόσο πολὺ πρὸς τὴν ἐπιστήμη; Καὶ ὁ "Προφήτης, ποὺ τὰ λόγια του δὲν προερχόντουσαν παρὰ ἀπὸ τὸν "Ἀλλάχ", ἀπάντησε: ῾Γίνεται Κοράνι χωρὶς ἐπιστήμη;᾽"[28]. Ὁ Ρόμπερτ Γκούλικ ὑπερβαίνει τοὺς ἄλλους μωχαμετολάτρες, ἀφοῦ ἐγκωμιάζει τὸν σατανικὸ καὶ δεινοθέτη καμηλοπόλο ὡς τὸν γεννάρχη τῶν ἐπιστημῶν! Σκεφθῆτε, "οἱ ἐπιστήμονες χρειάστηκαν χίλια χρόνια γιὰ νὰ μάθουν τὴν ἀλήθεια ποὺ ὁ Προφήτης εἶχε ἀποκαλύψει"[29]! Ὑπερθεματίζει καὶ ὁ Ἀχμὲντ Ἀλὴ ποὺ γράφει στὴν ἀγγλικὴ ἔκδοση τοῦ κορανίου, ὅτι "ὁ Μωάμεθ ἀποκάλυψε στοιχεῖα ποὺ τώρα ἀναγνωρίζονται ὡς ἐκλεπτυσμένη ἀντίληψη τῆς γενετικῆς καὶ τῆς γεωφυσικῆς"[30]! Τώρα, τὸ πόσο "ἐπιστημονικὸ" εἶναι τοῦτο τὸ σκοτομανὲς καὶ φωτοσβεστικὸ ἀνακάτωμα τῶν τσαρλατάνων, τῶν ἀγυρτῶν καὶ θεομπαικτῶν, δῆτε τὴ "θεωρία" τοῦ "πρώτου οὐρανοῦ", ποὺ ἀναφέραμε ἤδη, ὅπου τὰ ἄστρα κρέμονται στὸν θόλο τοῦ οὐρανοῦ μὲ ἀλυσίδες. Ἂν θέλετε, ἐξετάστε, ἂν τοῦτο τὸ ἐπίμεικτο διαβολικὸ κατασκεύασμα, παρουσίασε ποτὲ κάποιο ἐπιστημονικὸ ἐπίτευγμα.

40.    Τὸν θεμελιωτὴ θρησκείας συνοδεύει τὸ θαῦμα, γνήσιο ἢ ἀπατηλό. Τὸ δεύτερο εἶδος ἀσκεῖται στὸ ἰσλὰμ σὲ ἄλλες θρησκεῖες τοῦ ἰδίου παρονομαστοῦ. Ὁ Μωάμεθ ποῦ τοποθετεῖται; Ὁ διάμεσος τῆς διαβολοβλαβοῦς μωαμεθρησκίας δὲν ὑπῆρξε οὔτε κἂν θαυματοποιός. Δὲν ὑπῆρξε παρὰ ἕνας πλάνος καὶ γόης, ἕνας ὑπάνθρωπος, ἕνα ρεμάλι. Τὰ "θαύματα", ποὺ τοῦ ἀποδίδονται, εἶναι ἀπὸ τοὺς θρησκεμπόρους βιογράφους του, καὶ εἶναι γελοῖα. Πρόκειται γιὰ ἐξώφθαλμα κατασκευασμένα μωχαμετανύσματα τοῦ ἅδου τῆς ἀπωλείας. Δεχθῆτέ τα, μικρόνοες καὶ ἠλιθιοκόλακες μωχαμέτες γνωρίζοντας ὅτι δέχεστε τὸ πονηρὸ πνεῦμα. Ἔχουμε τὴν πρόθεση νὰ ἀναφέρουμε τινά, γιὰ νὰ φανεῖ γυμνὸ καὶ ἀποκεκαλυμμένο τὸ θαυματοποιητικὸ μέρος τοῦ ἰσλάμ.

41.    Ἡ μωχαμέτικη θαυματοποιία εἶναι σπάνια, σχεδὸν ἀνύπαρκτη. Στὸν Μωάμεθ δὲν ἀποδίδονται θαύματα, ὅμως ἀναφέρεται ἕνα καὶ θεαματικό. Μάλιστα, γιὰ νὰ προσδοθεῖ σ' αὐτὸ ἀξιοπιστία, οἱ βύθιοι ἰσλαμοκατασκευαστὲς τὸ διακοσμοῦν μὲ τὴν ἀντίρρηση καὶ εἰρωνία τῶν "ἀπίστων", ἄρα συνέβη! Ἴδετε: "Ἡ Σελήνη διαιρέθηκε στὰ δύο! Οἱ δὲ ἄπιστοι βλέποντας τὸ θαῦμα, ἀπεμακρύνθησαν λέγοντας: 'Πρόκειται περὶ μαγικοῦ τεχνάσματος, ἀναμφίβολα' "[31]. "Θαῦμα" ποὺ ἔχει σχέση μὲ τὴ σελήνη; Οἱ μαγγανιστὲς τοῦ ἰσλὰμ συνεσκέφθησαν καὶ ἔκριναν ὅτι μὲ τὴ σελήνη μπορεῖ νὰ δραματουργηθεῖ ἕνα θαῦμα. Ἔτσι ἀπεφάνθησαν μὲ ἀναδρομὴ ποὺ ἔκαναν στὰ ἀρχετυπικὰ κείμενα, ἀρθρώνοντας ἐπιχειρήματα. Ἀφοῦ ἡ σελήνη σταμάτησε τὴν περιφορά της πάνω ἀπὸ τὴν κοιλάδα Αἰλών[32], ἀφοῦ θὰ σκοτισθῆ κάποτε[33], ἀφοῦ θὰ μειωθεῖ τὸ φῶς της, κατὰ τὸ 1/3[34], ἀφοῦ θὰ μετατραπεῖ σὲ αἷμα[35], ἂς ἀποδοθεῖ καὶ ἕνα "θαῦμα" στὸν ἀγύρτη Μωάμεθ. Τὶ ἦταν ἐκεῖνο τὸ "θαῦμα" ποὺ προξένησε στοὺς "ἀπίστους" δέος ὅμως καὶ εἰρωνία καὶ δυσφήμηση; Ἦταν ἡ σχάση τοῦ ἀστρικοῦ σώματος εἰς δύο! Κατὰ τοὺς σχολιαστὲς τοῦ κορανίου: "Ἡμέραν τινά, λέγουσιν οὗτοι, ὁ Μωάμεθ διεχώρισε τὴν Σελήνην εἰς δύω, διὰ τοῦ δακτύλου του". Αὐτὸ εἶναι "θαῦμα"[36]: μὲ τὸ δάχτυλό σου νὰ σχίζεις τὴ σελήνη στὰ δύο.... Οἱ θρησκομάνοι σχολιαστὲς ἀναφέρονται στὸ "θαῦμα" ἐκτενῶς. Εἶναι βέβαιοι πὼς τὰ δαιμονοχτύπητα ζωντόβολα ποὺ τοὺς ἀκολουθοῦν θὰ χάψουν κι αὐτὸ τὸ παραμύθι. Μὲ τὴν τομὴ ποὺ ἐπέφερε ὁ Μωάμεθ στὴ σελήνη, μὲ τὸ δαχτυλάκι του, παρακαλῶ, παρατηρήθηκε τοῦτο τὸ ἐξαίσιο σημεῖο: "τὸ φεγγάρι περιστράφηκε γύρω ἀπὸ τὴν Καάμπα σὲ δύο μέρη"[37]. Μὴ γένοιτο νὰ θέσουμε ὑπὸ ἀμφισβήτηση τὴν αὐθεντικὴ περιγραφὴ τοῦ "θαύματος", ποὺ μόλις μᾶς ἀπεκαλύφθη. Προτιμοῦμε αὐτὴν ἀπὸ ὅποιαν ἄλλη, διότι σ' αὐτὴν παρεισάγεται καὶ ἡ Κάαμπα, ἄρα τυγχάνει πιὸ ἀξιόπιστη. Δὲν ἀπορρίπτουμε ὅμως καὶ τὴν ἄλλη ἐκδοχή, καὶ ὅποιαν ἄλλη, διότι πιστεύουμε πὼς καὶ αὐτὲς προέρχονται ἀπὸ τὸν πολυχρονεμένο ἀλλάχ, νὰ χαίρεται τὴν φολιδωτὴ κέρκο του. Σ' αὐτὴν λέγεται πὼς "τὸ ἕνα τμῆμα τοῦ φεγγαριοῦ παρέμεινε πάνω ἀπὸ τὴν κορυφὴ ἑνὸς βουνοῦ, ἐνῶ τὸ ἄλλο πῆγε πέρα ἀπὸ τὸ βουνό"[38]. Ἐπειδὴ οἱ δύο πληροφορίες περὶ τῆς διασπάσεως τῆς σελήνης στὰ δύο ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μεταξύ τους, προσπαθοῦμε νὰ βροῦμε τρόπο ἐναρμονίσεως. Ἡ σελήνη ἐτμήθη ἀπὸ τὸν ἀρχιτσαρλατάνο, σὲ δύο ἴσα, πιστεύω, μέρη. Τὸ ἕνα τμῆμα, πρὶν χαθεῖ πίσω ἀπὸ τὸ βουνό, μὲ μιὰ παράκαμψη του, πέρασε ἀπὸ τὴν Κάαμπα. Ἴσως μερικοὶ δὲν τὸ πρόσεξαν. Καὶ μία ἄλλη λεπτομέρεια ποὺ πρέπει νὰ διευκρινισθεῖ. Ἡ μισὴ σελήνη, ἀπὸ τὴ συνεχῆ περιστροφὴ στρογγυλοποιήθηκε βαθμιαῖα καὶ ἀποκαταστάθηκε ἡ ἀρχικὴ μορφή της! Αὐτὰ τὰ βλακώδη.... Τὸ "θαῦμα" τοῦ Μωάμεθ, μὲ τὴ δίχαση τῆς σελήνης (mufradāt) ἐπιδέχεται τρεῖς ἑρμηνεῖες: α' ἡ σελήνη φάνηκε ὄντως διχασμένη ὕπερθεν τῆς κοιλάδος τῆς Μέκκας, ὅπως τὴν εἶδαν ὁ Μωάμεθ, οἱ συνοδοί του καὶ ὁρισμένοι ἄπιστοι· β' ὁ προφητικὸς παρελθὼν χρόνος ἐκπληρώνεται στὸ μέλλον, ὅτι ἡ σελήνη θὰ διχασθῆ, κατὰ τὴν ἐπερχόμενη ἡμέρα τῆς Κρίσεως· γ' ἡ σημασία τοῦ ἐδαφίου εἶναι συμβολική (ποιοτική)[39]. Δεχθῆτε ὅτι ὁ Μωάμεθ κίνησε τὸ δάχτυλό του καὶ ἡ δίχαση τῆς σελήνης ἔγινε κάποτε ἢ θὰ γίνει κάποτε, ὅμως, παράλληλα θὰ πρέπει νὰ ἀναγνωρίσετε πώς, εἴτε ἔγινε εἴτε θὰ γίνει, τὸ "θαῦμα" ὀφείλεται στὸν ἀγύρτη καμηλιέρη....

42.    Καὶ ἄλλο "θαῦμα" τοῦ Μωάμεθ, νὰ θαυμάζουν οἱ διαιωνίως ἠλίθιοι ὀπαδοὶ τοῦ βαρβάρου ἱδρυτοῦ τοῦ βαρβαροτέρου θρησκεύματος. Ἀναφέρεται στὴ βιογραφία τοῦ Tabari, ὅτι ὁ Μωάμεθ δὲν εἶχε ἀνάγκη νὰ ἁπλώνει τὸ χέρι του νὰ δρέψει καρποὺς ἀπὸ τὸ δέντρο. Ἁπλῶς χτυποῦσε τὸ ἕνα στὸ ἄλλο δάκτυλο καὶ ὁ καρπὸς ἀποσπασμένος ἀπὸ τὸ δένδρο βρισκόταν αὐτοστιγμεὶ στὴν παλάμη του! Οὕτω ἡμέραν τινὰ ὁ Μωάμεθ ἐπεθύμησε ἕναν βότρυ (τσαμπί) χουρμάδες. Ἀμέσως ἔτεινε τὴν παλάμη του καὶ ὁ καρπός, ἀπὸ τὴν κορυφὴ τῆς ὑψηλῆς φοινικιᾶς, βρέθηκε στὴν χεῖρά του. Ἐκστασιάσθηκαν οἱ πάντες, ἀλλὰ παλάβωσαν καὶ ἔχασαν τὰ λογικά τους, ὅταν ὁ θαυματοποιὸς ζήτησε ὁ βότρυς νὰ ἐπιστρέψει στὸ σημεῖο τῆς φοινικιᾶς ἀπ' ὅπου ἀπεσπάσθη[40]. Οἱ θρῆσκοι, ἀκόμα, μένουν μὲ τὸ στόμα ἀνοιχτό. Οἱ θρῆσκοι, πλέον, δὲν χρειάζονται κοπιαστικὲς ἀναρριχήσεις σὲ φοινικόδενδρα, εἶχαν ἀνάμεσά τους τὸν "Προφήτη" ποὺ ἔδρεπε καρποὺς μὲ ἕνα νεῦμα του. Ἀναφερόμενοι σὲ χουρμάδες, νὰ κομίσουμε καὶ ἄλλο χουρμαδοθαῦμα. Τὸ στράτευμα τῶν μωχαμετάνων, ἀποτελούμενο ἀπὸ σαριφόρες ὀχιές, βρισκόμενο σὲ ἐκστρατεία, ὀρέγεται χουρμάδων. Τότε ὁ ἀγύρτης-ἀρχιστράτηγός τους ἐπιτρέπει νὰ τοῦ θέσουν στὴν παλάμη ἀριθμὸ χουρμάδων, τοὺς ὁποίους καὶ "εὐλόγησε" καὶ ἄρχισαν νὰ πληθαίνουν σὲ ὄρη[41], ὅπως οἱ λακκοῦβες καὶ τὰ δοχεῖα μὲ νερὸ στὸν μαθητευόμενο μάγο, ποὺ τόσο παραστατικὸ ἀπέδωσε ὁ συνθέτης Paul Dukas!

43.    Εἶναι διαπιστωμένη ἀλήθεια, τὸ βουνὸ δὲν πάει στὸν Μωάμεθ: ἀλλ' αὐτὸς πάει στὸ βουνό. Ὅμως προσφέρεται μία ἱστορία ποὺ ἔχει ἀνάλογη ἀντιμετώπιση, πονηρὸ ἑλιγμὸ συνήθη σὲ ὅλους τοὺς μάγους. Ἀναφέρει ὁ ἄραβας συγγραφέας Μαάλεμ, ὅτι τινὲς τῶν πιστῶν τοῦ ἀρχιαγύρτη ζήτησαν ἀπὸ αὐτὸν νὰ μετατρέψει σὲ χρυσὸ τὸν λόφο Σάφα. Παρεμβαίνει ὁ "Γαβριήλ", δικαιολογῶντας τὴν ἀδυναμία τοῦ προστατευομένου του: Ἐὰν ὁ θεὸς εἰσήκουε τὸν Μωάμεθ καὶ τὸ "θαῦμα" ἐπετελεῖτο, τότε "ὅλοι ὅσοι θὰ ἔμεναν ἄπιστοι θὰ πέθαιναν. Γι' αὐτό, καὶ ἀπὸ οἶκτο πρὸς τοὺς πολλούς, δὲν ἤθελε νὰ τοὺς ἐκθέσει σὲ κίνδυνο καταστροφῆς"[42]. Γιὰ τοὺς "ἄπιστους" ὁ πόνος! Τὸ κοράνιο ποὺ ἔχει ἑκατοντάδες προτροπές: "Σφάξτε τοὺς ἄπιστους!", ἐδῶ ὁ "οἶκτος" δὲν ἰσχύει; Κερατάδες!... Προσφέρεται καὶ ἄλλη παραλλαγὴ τοῦ βουνοῦ καὶ τοῦ Μωάμεθ. Στὴ βιογραφία τοῦ Ἰσὰκ περιγράφεται "ἕνα βουνὸ ποὺ ἀνταποκρίθηκε στὴ διαταγὴ τοῦ Μωάμεθ νὰ τὸν πλησιάσει, καὶ μετὰ νὰ ἐπιστρέψει στὴν κανονική του θέση"[43]. Ἔ, τὰ βουνά, περιμένετε! Ὁ βουνοκλήτωρ Μωάμεθ θὰ σᾶς καλέσει νὰ πᾶτε πρὸς αὐτόν....

44.    Σὲ μιὰ μάχη λαγουμιτζῆδες μωχαμετάνοι κατὰ τὴν ὥρα τῆς διορρύξεως, ἀντιμετωπίζουν ἕναν τεράστιο βράχο ποὺ στέκει ἐμπόδιο στὴν ἐργασία τους. Ἔρχεται ὁ "Προφήτης" ποὺ ἀτενίζει τὸν βράχο μὲ ἔπαρση. Φτύνει ὑπεροπτικῶς τὸν βράχο καὶ εὐθὺς αὐτὸς διαλύεται, γινόμενος σκόνη[44]! Μὲ βράχο πάλαιψε ὁ Μωάμεθ καὶ σὲ ἄλλη περίπτωση. Καὶ τότε καὶ τώρα διεξῆλθε νικηφόρος. Οἱ φονιάδες του, κατὰ τὴν ἐκστρατεία τους, γιὰ νέες κατακτήσεις δίψασαν καί, νἄσου ὁ ἀρχιστράτηγός τους καὶ ἀρχιδολοφόνος ἔρχεται νὰ προλάβει τὴ δίψα τους. Στέκει μπροστὰ σὲ μία πέτρα καὶ προσεύχεται. Μετὰ ψαύει τὴν πέτρα καὶ ἀμέσως ξεπηδᾶ φλέβα νεροῦ, καὶ ἔτρεξαν ὅλοι νὰ ξεδιψάσουν[45]!

45.    Ὁ τῆς ἄμμου μύστης εἶχε καὶ ἐχθροὺς ποὺ ἐπιβουλεύονταν τὴ φήμη του καὶ τὴ δόξα του, ὅμως τοὺς ἀντιμετώπιζε δεόντως: ἢ τοὺς φόνευε ἢ τοὺς ἀνεγνώριζε ὡς ansār al-Nabī (συνοδοὶ τοῦ προφήτη). Ἕνας τέτοιος ὑπῆρξε ὁ ποιητὴς Ka῾b al-Ashraf (θ. 625), "μεικτῆς ἀραβοεβραϊκῆς καταγωγῆς" ἐκ τῆς φυλῆς Nadīr. Προέβη σὲ κάποιες κινήσεις ἐναντίον τοῦ Μωάμεθ, στὴ Μέκκα, τότε τὸν νουθέτησαν οἱ ἄλλοι ὁμόθρησκοί του ansār" καὶ συνῆλθε μὲ τὸ νὰ θρηνεῖ τὴν παραλογοσύνη του"[46].

46.    Κατακλείοντας τὸ κεφάλαιο τοῦτο, θὰ θέλαμε νὰ συστήσουμε παραινετικῶς, σὲ κάθε ἀμβλύνοο καὶ συμβατικὸ ἄνθρωπο, νὰ μὴ θελήσει νὰ συγκατατεθει στὸν λογισμὸ τῶν συσχετισμῶν. Νὰ πάρει, δηλαδή, τὰ σωτηριώδη καὶ ἔκλαμπρα θαύματα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὰ τοποθετήσει πλάι στὰ τσαρλατάνικα μυθεύματα τῶν δαιμονολείκτων μολλάδων. Φῶς ἐκεῖνα, σκότος ἐρεβῶδες τοῦτα.

0 Σχόλια