Εἰσερχόμεθα στὸ στάδιο τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, τῆς Σταυρικῆς θυσίας, τῆς ὀδύνης καὶ τοῦ πένθους, τηροῦντες τὴν ἀνάλογη στάση, κατὰ τὴν προτροπὴ τοῦ Ἁγίου Πατρὸς Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου: “Σταύρωσον χεῖρας ἀκινήτως”(Λόγος ΙΕ’ 76). Ὁ Σταυρὸς εἶναι ἡ σωτηρία μας, Αὐτὸς καὶ ἡ ἐγκαύχησή μας: “ἡμῖν γένοιτο καυχᾶσθαι ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ” (Γαλ. στ’ 14).

        Στὴν ἱστορία τοῦ Χριστιανισμοῦ ὑπῆρξαν αἱρετικοὶ ὅλων τῶν ἀποχρώσεων, ἐκτὸς ἀπὸ σταυρομάχους, σὰν νὰ ἔλειπε μία ψηφίδα ἀπὸ τὸ μωσαϊκὸ τῶν χριστιανομάχων, ὅμως ἐσχάτως φάνηκε καὶ τοῦτο: χριστιανοὶ τινες ποὺ ἀντιτίθενται σ’ Αὐτόν, ἀπαιτοῦντες τὴν ἀποξήλωσή Του. Οὕτω, κινούμενοι ἐχθρικῶς πρὸς Αὐτόν, ζητοῦν τὴν ἀπομάκρυνσή Του ἀπὸ τὸ Ἱερὸν Βῆμα, ὅπου φρουρὸν ἁγιοποιὸν καὶ φύλακα ἀποτρεπτικὸν ἔθεσε ἡ τῶν πιστῶν εὐσέβεια.

        Ποιὸ εἶναι τὸ ἐπιχείρημα τῶν σταυρολετήρων γιὰ τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ Σταυροῦ ἀπὸ τὸ ὀπίσθιο μέρος τῆς Ἁγίας Τραπέζης; Ὄτι ἡ ἀρχαία ἐκκλησία ποτὲ δὲν τοποθετοῦσε τὸν Τίμιο Σταυρὸ στὸ σημεῖο ἐκεῖνο. Καλῶς! Οὖτοι ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἐπαναφορὰ τῆς ἀληθείας, ἤγουν τῆς ἀπουσίας Σταυροῦ ὄπισθεν τῆς Ἅγίας Τραπέζης. Θαυμάζω, γιατὶ δὲν ἀπαιτοῦν, μὲ τὴν ἴδια μαχητικότητα, τὴν ἰσοπέδωση τοῦ Ἱεροῦ ἀπὸ τὶς τρεῖς βαθμῖδες, ὅπως φαίνεται ἰσόπεδη ἡ ὅποια ἀρχαία βασιλική· τὴν ἀποξήλωση τῶν παραπετασμάτων, ποὺ ἀπεμονώνουν τὸ Ἱερὸ ἀπὸ τὸ καθολικὸ τοῦ Ναοῦ· τὴν κατάργηση τῆς μίτρας καὶ τῶν λοιπῶν ἐξαρτημάτων καὶ ἐπαναφορὰ στὴν ἀρχαῖα ἁπλότητα· τὴν ἐπαναφορὰ τοῦ χιτῶνος καὶ τοῦ μανδύα; ἀλλὰ καὶ τοῦ ἀρχετύπως ἁγιοαποστολικοῦ τυπικοῦ τῶν ἀγαπῶν. Ἂς ἀπαιτήσουν οἱ αἱρετικοὶ τοῦτοι νὰ ἀποβληθοῦν ἀπὸ τὶς ἐκκλησίες τὰ καθίσματα, πού, μάλιστα, μαρτυροῦν δυτικὴ ἐπίδραση. Νὰ ξηλωθοῦν καὶ οἱ κώδωνες καὶ ἀποκλεισθοῦν καὶ οἱ ἱερὲς Εἰκόνες...

        Ἀλλ’ ἂς πιστεύουμε ὅτι οἱ παραπάνω κινοῦνται ἀπὸ ἄγνοια. Δὲν γνωρίζουν ὅτι ἡ ἐκκλησία, ποιμαινόμενη ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ὀργανισμὸς ἐλεύθερος, εἰσάγει καὶ ἐξάγει ἔθη, παραδόσεις καὶ τυπικά, ἐπὶ τῇ βάσει τοῦ θείου φωτισμοῦ, μελέτης τῶν Γραφῶν, ἐμπειρικῶν προσεγγίσεων, ἀκόμα καὶ κρατικῶν παρεμβάσεων (ὅπως μὲ τὸν Covit ποὺ ἡ ἀντίχριστη ἐξουσία διέταξε τὸ κλείσιμο τῶν ναῶν καὶ οἱ ταγοὶ τῆς Ἐκκλησίας ὑπήκουσαν!); Οἱ κώδωνες (καμπάνες) εἰσήχθησαν ἀργότερα καὶ κατηργήθησαν βουλήσει δυναστικῇ, στὴν ὀθωμανική, τὴν κομμουνιστική, τὴ μασονοκρατούμενη πολιτεία.

        Λοιπὸν ἂν κάτι εἶναι βλαβερό, ὅποιος καὶ νὰ μᾶς τὸ ἐπέβαλε θὰ ἀποκηρύξουμε σταθερά· ἂν κάτι εἶναι ἐπωφελές (τὸ “Φῶς ἱλαρὸν” τοῦ Σακελλαρίδη, τὸ “Ἁγνὴ Παρθένε” σὲ νεότερη σημαντική) τὸ κρατᾶμε.

 

Χαίροις, Σταυρὲ πανσεβάσμιε

δ.μ.

23 Ἀπριλίου 2024

0 Σχόλια

 

Ὁ ἐμπαιγμὸς τῶν σιωνιστῶν, εἰς βάρος τῆς ἀνθρωπότητος, ἀποτελεῖ γελοῖο κατασκεύασμα. Οἱ εἰδήσεις τῶν τελευταίων ἡμερῶν πληροφοροῦν τὸν κόσμο ὅτι ἡ ἰσραηλινὴ μηχανὴ ἐπέφερε πλῆγμα κατὰ τῆς ἰρανικῆς πρεσβείας στὴ Δαμασκό, δολοφονῶντας καὶ κάποιους ἐπιφανεῖς Ἰρανούς.

Ἑπόμενο ἦταν ἡ ἰρανικὴ κυβέρνηση νὰ ἀπειλεῖ τὸ ἰσραὴλ μὲ ἀντίποινα καί, παράλληλα ἡ ἰουδαϊκὴ κυβέρνηση τῆς γιούσα νὰ ἀπειλεῖ τὴν Τεχεράνη μὲ παραινέσεις πραγματιστικές, κομίζουσα καὶ τὸ ἐπιχείρημα τῆς ὑπεροχῆς: -"Συνέλθετε, μολάδες! Εἴμαστε τέσσερις χῶρες(γιούσα, ἀγγλία, γαλλία, ἰσραήλ) φιλοπόλεμες, σατανοκρατούμενες καὶ μὲ ἀσύγκριτη ὑπεροπλία, ἔναντι τῶν δικῶν σας πρωτογόνων ὅπλων. Σὲ 4-5 ὧρες ποὺ θὰ φτάσουν στὴν Παλαιστίνη τὰ βραδυκίνητά σας drones, ἐμεῖς θὰ τὰ καταστρέψουμε στὸν ἀέρα!" –"Ναί, ἀλλά, ἀντιτείνουν οἱ μολλάδες, δὲν πρέπει νὰ σωθεῖ καὶ τὸ γόητρό μας;"

Καὶ γίνεται ἡ συνεννόηση, ποὺ οἱ 4 ἀράχνες συμφώνησαν μὲ τὸ Ἰράν: νὰ πραγματοποιηθεῖ σὲ καθορισμένο σημεῖο χρόνου ὁ εἰκονικὸς βομβαρδισμός, ἀποκλειομένου τοῦ αἰφνιδιασμοῦ!

Τὰ drones, ἐν συνόλῳ καμιὰ εἰκοσαριά, μὲ φῶτα ἀναμμένα (!) ὑπερίπτανται τῆς Ἱερουσαλήμ, ὡσὰν πεταλοῦδες, καὶ τὰ γιουσαγγλογαλλοεβραίικα ὅπλα, καὶ αὐτὰ φωτεινά (!), νὰ τὰ ρίχνουν κάτω. Γινόταν ὄντως ἡ ψευδὴς ἀερομαχία ὕπερθεν τῆς Ἱερουσαλήμ, ἀφοῦ στὸ "φόντο" φαινόταν τὸ γνωστὸ τέμενος τοῦ Ὀμάρ. Τί παιδικὴ χαρὰ ἦταν αὐτή....

Ὅμως βλαβερὴ γιὰ τὰ ἔθνη ποὺ θὰ πιστέψουν ὅτι ἡ χώρα τοῦ μεταφυσικοῦ τρόμου εἶναι ρυθμιστὴς τῶν τυχῶν τοῦ κόσμου. Οὔτε ὁ ἰουδαϊσμὸς οὔτε ὁ μωαμεθανισμὸς εἶναι οἱ νικητές, ἀλλὰ μόνο ἡ ἁγία Ὀρθοδοξία. Ὁπωσδήποτε τὸ σιιτικὸ Ἰρὰν εἶναι ὑποταγμένο στὸν σιωνισμός, ὅπως καὶ τὸ σουνιτικὸ τοιοῦτο. Δῆτε πῶς οἱ ἰσραηλινοὶ σφάζουν τὴ νέα γενεὰ τῶν Παλαιστινίων ὁμοθρήσκων τους καὶ δὲν ἐξεγείρονται, οἱ κοντὰ 1,5 δισεκατομμύριο τοῦ Ψευδοπροφήτη!...

 

Οἱ ἄθλιοι ἀντίχριστοι γνωρίζουν καλά, νικητὴς εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὄχι αὐτοί

δ.μ.

17 Ἀπριλίου '24

1 Σχόλιο

         Ὡς ἀνθρωπότης βρισκόμαστε στὴν καμπὴ τῆς ἐσχατολογίας. Καί, κατ’ ἀνάγκην, ὡς χριστιανοὶ κατατριβόμαστε μὲ τὰ θέματα αὐτά, ποὺ ἡ ἐνασχόλησή τους εἶναι ἀκίνδυνη, ὅσον ἀφορᾶ τὸ δόγμα καὶ τὴν πνευματικότητα, κατὰ τὸν παμμέγιστο Πατέρα τῆς Καππαδοκίας ποὺ μᾶς προτρέπει νὰ φιλοσοφοῦμε ἐπ’ αὐτῶν: “Φιλοσόφει μοι περὶ κόσμου ἢ κόσμων, περὶ ὕλης, περὶ ψυχῆς, περὶ λογικῶν φύσεων βελτιόνων τε καὶ χειρόνων, περὶ ἀναστάσεως, κρίσεως, ἀνταποδόσεως, Χριστοῦ παθημάτων”. Ἀκόμα καὶ νὰ ἀστοχοῦμε εἶναι “ἀκίνδυνον”(Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, Λόγος Θεολογικὸς Α’ 10).

        Ἐπὶ τοῦ ἐσχατολογικοῦ μποροῦμε νὰ θέσουμε κάποιες σπονδυλώσεις, γιὰ τήν, ὅσον ἔνεστι, κατανόησή του. Ἡ πρώτη σπονδύλωση εἶναι ἡ ἄμεση, προσωπικὴ ἑτοιμότης, ἐκτεινόμενη παράλληλα, πρὸς ἅπαν τὸ Χριστιανικὸ πλήρωμα: “Πᾶσι λέγω· γρηγορεῖτε!” Μαρ. ιγ’ 37). Ἄρχισε μὲ τὴν ἐπὶ γῆς παρουσία τοῦ Κυρίου ἡμῶν, καὶ ἐκτεινόμενη μέχρι τέρματος τοῦ ἐπιγείου βίου. Βεβαιοῦται ἀπὸ ἀνάλογα χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὅπως: “Ὁ Κύριος ἐγγύς...”(Φιλ. δ’ 5), “Ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου ἤγγικεν...”(Ἰακ. ε’ 8), “Γρηγορεῖτε...”(Ματ. κδ’ 42/Ἀπ. γ’ 2), “ἅ δεῖ γενέσθαι ἐν τάχει” (Ἀπ. α’ 1), κ.ἄ.

        Ἑπόμενη περίοδος, πιὸ συγκεκριμένη καὶ καθωρισμένης χρονικῆς διάρκειας, εἶναι τὸ διάστημα τῆς πρὸ τοῦ Ἀντιχρίστου ἐποχῆς, στιγματισμένης ὡς “ἔσχατοι καιροί” (Β’ Τ.μ. γ’ 1/Β’ Πέτρ. γ’3._ Ἅγ. Ἰγνάτιος, Πρὸς Ἐφεσίους 1, 11). Χωρὶς ἀμφιβολία, τριῶν-τεσσάρων δεκαετιῶν, ὅμως καταστροφική, ἐκρηκτική.

        Τότε θὰ πραγματοποιηθῆ ἡ ἐξαίσια καὶ θεαματικὴ σκηνὴ τῆς πτώσεως τοῦ σατανᾶ, ἀπὸ τὴν ἐναέρια ἄνεσή του σὲ γαιακὴ ἔρημο: “καὶ ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν.” Γνωρίζει ὅτι λίγος εἶναι ὁ καιρός του: “εἰδὼς ὅτι ὀλίγον καιρὸν ἔχει”, ὅτι μετὰ τρισήμισυ ἔτη (“καιρὸν καὶ καιροὺς καὶ ἥμισυ καιροῦ”) θὰ φυλακισθεῖ στὰ τάρταρα (Ἀπ. κεφ. ιβ’). Κατὰ τὸ διάστημα αὐτὸ οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας συγκρούονται μὲ τὶς δαιμονικὲς δυνάμεις, τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ τῶν ἀκολούθων του. Μάχη κραταιὰ καὶ νίκη θαυμαστὴ ποὺ θὰ ἐπιτελέσει ὁ Χριστός, “Ὅς καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας Αὐτοῦ”, τὴ δύναμη τοῦ ἐχθροῦ (Β’ Θεσ. β’ 8).

        Εὐθὺς ἀμέσως θὰ βασιλεύσει ἡ πάντα νοῦν ὑπερέχουσα εἰρήνη, ἡ εὐλογημένη, πρὸ τῆς Δευτέρας παρουσίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, περίοδος, διάστημα ὀλίγων αἰώνων,-τὸ Ἀποκαλυπτικὸ διάστημα τῶν “χιλίων ἐτῶν” (Ἀποκ. κ’ 6-7)-, ποὺ θὰ κριθεῖ ἡ διάρκειά του ἀπὸ τὴν ἀρετὴ τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Τότε, κατὰ τὴν ἀρχὴ τῆς περιόδου ἐκείνης, θὰ ἀκουστεῖ ἡ θεία βροντή: “Ἰδοὺ καινὰ ποιῶ τὰ πάντα” (Ἀπ. κα’ 5). Τοῦτο ἀναμένεται ἀπὸ τὴν ἐκκλησία μετ’ ἀδημονίας: “Καινοὺς οὐρανοὺς καὶ γῆν καινῆν προσδοκῶμεν...” (Β’ Πέτρ. γ’ 13). Σὲ κεῖνο τὸ παντευλόγητο νεοεγκαινιασθὲν περιβάλλον θὰ κληθοῦν οἱ πραεῖς, τοὐτέστιν οἱ φιλειρηνικοί, φιλοδίκαιοι, φιλάδελφοι, νὰ κληρονομήσουν τὴν γῆ (βλ. Ματ. ε’ 5).

        Μετὰ τὸ διάστημα ἐκεῖνο, “λυθήσεται ὁ σατανᾶς ἐκ τῆς φυλακῆς αὐτοῦ”, “καὶ ἐξελεύσεται πλανῆσαι τὰ ἔθνη” (Ἀπ. κ’ 8). Αἴτιο ἀποπομπῆς του νὰ βληθῆ “εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς καὶ τοῦ θείου” (Ἀπ. κ’ 10).

        Ἡ τελευταία περίοδος τῆς ἐσχατικῆς διανύσεως εἶναι ἡ Δευτέρα τοῦ Κυρίου Παρουσία, τὸ τέλος τῆς χρονικῆς ροῆς καὶ ἡ διάνοιξη πρὸς τὴν αἰωνιότητα. Εἶναι τὸ σημεῖο ὅπου “ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται” (Ματ. κδ’ 35), μάλιστα “ροιζηδόν” (Β’ Πέτρ. γ’ 10), μὲ πάταγο ἐκκωφαντικό. Τότε “οὐρανοὶ πυρούμενοι λυθήσονται καὶ στοιχεῖα καυσούμενα τήκεται” (αὐτ.). Διὰ πυρὸς ἡ φθορὰ καὶ ἐκμηδένιση: “Ἅπαντα τὸ πῦρ δοκιμάσει” (Α’ Κορ. γ’ 13).

        Τὰ παραπάνω γραφέντα ἂς χρησιμεύσουν ὡς ἀπάντηση καὶ πρὸς κάποιους χριστιανοὺς πού, ἐνῶ συγχέουν τὶς ἐσχατολογικὲς περιόδους, κατηγοροῦν ἐπὶ χιλιασμῳ ὅποιον ἀναφέρεται στὴν ἐπὶ γῆς ἐγκαθίδρυση τῆς πολιτείας τῶν πραέων.

        Συγκεκριμένα αὐτοὶ χωλαίνουν στὸ σημεῖο, ὅτι μὲ τὴν ἀποτίναξη τῆς ἀντιχρίστου περιόδου, θὰ ἀκολουθήσει, εὐθὺς ἀμέσως, ἡ Δευτέρα τοῦ Κυρίου Παρουσία. Τόσο ξέρουν....

 

“Ἐγγίζει ἡ ἀπολύτρωσις ἡμῶν” (Λουκ. κα’ 28)

δ.μ.

12 Ἀπριλίου 2024

1 Σχόλιο