1.             Πολλοὶ νέοι, ἡ πλειονότης, ζοῦν ἀνέμελα καί, βεβαίως, μακρὰν τοῦ Θεοῦ. Συνέπεια τοῦ ἀθλίου βίου τους εἶναι νὰ τοὺς κυριεύει εὔκολα ὁ σατανᾶς καὶ νὰ τοὺς ὁδηγεῖ στὴν ἀπώλεια. Ἡ δὲ ἀπώλειά τους, γιὰ νὰ εἶναι ἐξασφαλισμένη, περικοσμεῖται, τῇ συνεργείᾳ τοῦ πονηροῦ, ἀπὸ ἀθεΐας λόγια καὶ ἔργα. Καὶ εἶναι ἀποδεδειγμένο, ἐλάχιστοι ἐπιστρέφουν ὅθεν ἐξέπεσαν.

2.             Ἕνας τέτοιος τύπος εἶναι ὁ "Dantekk", ἕνας σφόδρα δαιμονισμένος σκοταδιστής, ὁ ὁποῖος μὲ μεταλλικὴ στριγγὴ φωνὴ προπαγανδίζει τὸν λυσσαλέο ἀντιχριστιανισμό του. Τὸ ἄτομο γνωσιοθεωρητικῶς εἶναι δυνατὸν νὰ τοποθετηθεῖ πολὺ κάτω τοῦ μετρίου. Εἶναι ἡμιμαθές, συνταυτῷ δὲ κομπορρημονοῦν. Τὸ λεξιλόγιό του εἶναι πενιχρότατο, διανθισμένο συνεχῶς μὲ λέξεις αἰσχρές. Αὐτὰ ξέρει αὐτὰ λέει. Μάλιστα τὶς λέξεις αὐτές, πρωτίστως ἐκείνη τῆς ἐθνικῆς ὕβρεως, ἀπευθύνει πρὸς τοὺς "followers" του, ποὺ ὅμως δὲν ἀντιδροῦν! Τὴν ἡμιμάθειά του ὁμολογεῖ ὁ ἴδιος ὁ ἀντίχριστος, ὅταν λέει ὅτι, Δὲν ἄνοιξε ποτὲ βιβλίο! Ὄντως πρόκειται περὶ ἀτόμου ἀνελληνίστου, ἂς παραπλανᾶ τοὺς ὁμοηλιθίους ὀπαδούς του ὅτι σχετίζεται μὲ τὸν Ἑλληνισμό. Ὁ Ἕλλην, τὸ πρῶτο χαρακτηριστικὸ ποὺ φέρει εἶναι ἡ γνώση καὶ ὑπεράσπιση τῆς καταρρακωμένης γλώσσης μας. Πλὴν ὁ ἐν λόγῳ ἀγροῖκος παγανιστὴς δὲν γνωρίζει οὐδὲ κἂν τὴ μεταβολὴ τῶν καταλήξεων τῶν πτωτικῶν. Οὕτω φαφλατίζει ὁ ἀστοιχείωτος μὲ τὴν ἐνοχλητικὴ φωνή του: "Ἡ ἐποχὴ τοῦ Ἰχθύ" (sic), ἢ τὸ ἀμίμητο:  "Σήμερα θὰ μιλήσουμε γιὰ τὴν οὐσία τοῦ ἕλλην" (!sic, δίς), "νέους μεθόδους", "διαίρεε καὶ βασίλευε", "πιστεύστέ με", γνῶθι σὲ αὐτόν" καὶ ἄλλους μαργαρίτες.

3.             Κάτι ποὺ πρέπει νὰ σημειώσουμε ἰδιαιτέρως: ὁ Κοσμᾶς, ὅπως εἶναι τὸ ὄνομά του, ἀποκαλύπτει, ὅπως καὶ ὁ Ν. Καζαντζάκης ("Ἀναφορὰ στὸν Γκρέκο") ὅτι μελέτησε Ἁγία Γραφὴ καὶ Βίους Ἁγίων. Ἐπίσης ὁμολογεῖ ὅτι "Εἶμαι ἀπὸ χριστιανικὴ οἰκογένεια". Ἄρα εἶναι ἕνας γεννίτσαρος, πιὸ πολὺ ἀντίχριστος ἀπὸ ἄλλους! Εἶναι πικρῶς βιωμένο ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ κοινότητα: οἱ ἀρνησίχριστοι μετατρέπονται σὲ λυσσώδεις ἐχθροὺς τοὺ Χριστοῦ καὶ τῶν χριστιανῶν. Θεωρὸς ὢν τοῦ ἀλάστορος βεελζεβούλ, ὁ "Dantekk" λυσσᾶ κατὰ τῆς Ἐκκλησίας μας. "Ἡ Ἐκκλησία, λέγει, σᾶς ἔχει κάνει πλύση ἐγκεφάλου"· "Οἱ χριστιανοὶ μᾶς ἔφεραν τὸ σκοτάδι"· "Ὁ χριστιανισμὸς σκότωσε τὸν ἑλληνισμό"· "Οἱ χριστιανοὶ εἶστε μέσα στὸ σκοτάδι" καὶ ἄλλες παρόμοιες βλασφημίες, τὶς ὁποῖες ἐπεκτείνει καὶ κατὰ τοῦ "Ἰησοῦ"! Ἐνώπιόν μας ἔχουμε ἕναν ἀρνησίχριστο. Ὁ λεπτὸς καὶ νευρώδης νοῦς, ὡς χειρουργὸς πανάριστος, ἂς ἀναλάβη νὰ ἀνατάμη τὸ ἐν ὄψει φιλειδωλολατρικὸ ἄτομο. Ὁ ἀρνησίχριστος δὲν εἶναι ὅπως ὁ ἄθεος, ποὺ ἔχει ἐκβάλει τὸν Θεὸ ἀπὸ τὴ ζωή του καὶ περιόρισε τὴν παρουσία Αὐτοῦ στὸ ἐπουσιῶδες καὶ τὸ μὴ ὑπάρχον. Ὁ ἀρνισίχριστος, "ὁ τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ καταπατήσας καὶ τὸ αἷμα τῆς Διαθήκης κοινὸν ἡγησάμενος, ἐν ᾧ ἡγιάσθη" (Ἑβρ. ι' 29), γίνεται ἀναπόφευκτα ἀντίχριστος καὶ ἐκκλησιομάχος. Κυριευμένος ἀπὸ τὸν διάβολο ἐγείρει παφλασμοὺς μίσους κατὰ τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος δὲν τοῦ ἔφταιξε πουθενά. Μάλιστα, κάποιες στιγμὲς στὴν ψυχή του ἀνεβαίνει ἕνα ἐρώτημα: Γιατὶ τόσο μῖσος, καὶ ἀπὸ ποῦ προέρχεται, κατὰ τοῦ Ἀθώου; Ἂν ἀστραπιαῖα τοῦ περάσει λογισμὸς μετανοίας καὶ ἐπιστροφῆς στοὺς κόλπους τοῦ Πατρός, ἀμέσως ὁ διάβολος ποὺ θρονιάστηκε στὴν καρδιὰ τοῦ ἀρνησιχρίστου, "παραλαμβάνει μεθ' ἑαυτοῦ ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ" (Ματ. ιβ' 45) καὶ διὰ τοῦ τρόμου ἐπιτυγχάνει τοῦ σκοποῦ· ὁ ἀρνησίχριστος συνεχίζει νὰ διατελεῖ δέσμιος τοῦ ἀποτροπαίου τυράννου. Κάποιοι ὅμως ἀνδρεῖοι καὶ σπουδαῖοι κατορθώνουν νὰ ἀποδράσουν σὰν σπουργίτες ἀπὸ τὸ σατανικὸ δόκανο.

4.             Ὁ ἀχαλίνωτος δαιμονισμός του τὸν ἄγει σὲ προκλητικὲς ψευδολογίες. Μέχρι ποὺ ἀντιστρέφει καὶ τὴν ἱστορικῶς ἐπιβεβαιωμένη μαρτυρία τῶν ἀπείρων τεκμηρίων ποὺ ἀφοροῦν τοὺς διωγμοὺς τῶν χριστιανῶν. Οἱ ὁποῖοι διωγμοὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀμφισβητηθοῦν διότι συμβαίνουν μέχρι σήμερα σὲ κάποιες χῶρες φανερά (Συρία, Πακιστάν, Νιγηρία) καὶ σὲ ἄλλες μουλωχτά (Ἀραβικὲς χῶρες, Ἰσραήλ, Ἑλλάς). Ἐκτὸς ποὺ ἀναφέρονται σὲ ἄπειρα συγγράμματα, καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη, διὰ τοῦ ἐκπεφρασμένου Προφητικοῦ λόγου τοῦ Κυρίου μας (βλ. Ματ. ε' 10· ι' 23· κγ' 34/ Μαρ. ι' 30/ Λουκ. ια' 49· κα' 12/ Ἰω. ιε' 20/ Πρ. ζ' 52· η' 1· ιγ' 50/ Α' Κορ. ιε' 9/ Β' Κορ. δ' 9· ιβ' 10/ Γαλ. α' 13, 23/ Β' Θεσ. α' 4 Β' Τιμ. γ' 11-12/ Ἀποκ. στ' 4, 9· ιβ' 15· ιη' 24. Λοιπὸν ὁ ἄθλιος οὗτος καὶ δυσσεβὴς γλωσσηματίας ἀνατρέπει τὰ ἱστορικὰ δεδομένα καὶ παρουσιάζει ὡς θύματα τοὺς παγανιστές, ὅτι, τάχα, αὐτοὶ ἐσφαγιάσθησαν ὑπὸ χριστιανῶν! Τὸ θέμα εἰσάγει δολίως. Ξεκινᾶ μὲ τὸν Μεγαλέξανδρο καὶ τεχνηέντως γλυστρᾶ στὸν προσκυνητό του Ἀντίχριστο καὶ στὴν ἀντιχριστιανική του μανία: Οἱ χριστιανοὶ μιλοῦν γιὰ μαρτύρια "καὶ κανένας δὲν μιλάει γιὰ τὰ 20 ἑκατομμύρια Ἕλληνες ποὺ κάηκαν, βασανίστηκαν, σταυρώθηκαν, σφαγιάστηκαν ἀπὸ τοὺς Βυζαντινοὺς αὐτοκράτορες". Οἱ αὐτοκράτορες τοῦ Βυζαντίου – νὰ σημειώσουμε, λίγοι ἦσαν οἱ σωστοὶ χριστιανοί· οἱ πολλοὶ ἦσαν ἀντίχριστοι καὶ ἐκκλησιομάχοι, ὅπως Ἰουλιανός, Οὐάλης, Λέων Ἴσαυρος, Κωνσταντῖνος Ε', Λέων Χάζαρος, Λέων Ἀρμένιος –, λέγει ὁ ἴδιος, ὅριζαν: "Ὅποιος δὲν γίνει χριστιανὸς θὰ πρέπει νὰ θανατωθεῖ". Τι νὰ πεῖς σὲ ἕνα ἀπατεῶνα....

5.             Ἡ ἀλήθεια εἶναι μία καὶ κανεὶς ἐχέφρων δὲν τὴν ἀμφισβητεῖ: οἱ δωδεκαθεϊτές, ὄντες δαιμονιζόμενοι, κατεδίωξαν τοὺς χριστιανούς. Δῆτε καὶ τὴν ὁμοιότητα μὲ τοὺς ἰουδαίους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους αὐτοὶ δέχονται ἐπιβραβεύσεις. Αὐτοὶ μὲν τὸν Σωκράτη, τὸν ἅγιο τῆς ἀρχαιότητος, πότισαν κώνειο· οἱ ἰουδαῖοι δὲ τὸν Μεσσία, τὸν Λυτρωτὴ τοῦ κόσμου, πρόσφεραν στὴ δίψα Του "ὄξος μετὰ χολῆς μεμιγμένον" (Ματ. κζ' 34). Καὶ κοιτάξτε πῶς τὸ φονικὸ συνεχίζεται. Οἱ ἰουδαῖοι φονεύουν τοὺς Προφῆτες, ὅπως τοὺς κατήγγειλε ὁ Χριστός (βλ. Ματ. κγ' 34/Λουκ. ια΄47· ιγ' 34/ Ρωμ. ια' 3). Ὁμοίως καὶ οἱ ἐν Ἑλλάδι θρῆσκοι δὲν ἀφήνουν κανένα ἐπιφανῆ νὰ ἐπιζήσει (βλ. Κ. Πλεύρη, "Ὁ διωγμὸς τῶν Ἀρίστων"). Πολλὰ τὰ κοινὰ στοιχεῖα μεταξὺ τῶν δύο σκοταδιστικῶν θρησκευμάτων, τοῦ ταλμουδικοῦ ἰουδαϊσμοῦ καὶ τοῦ δωδεκαθεϊστικοῦ παγανισμοῦ. Καὶ θαυμάζει κανεὶς πῶς συμπίπτουν σὲ ὅλα. Καὶ ὁ σκοτισμένος "Dantekk", ποὺ δὲν ἄνοιξε βιβλίο ποτέ του ὅμως δηλώνει παντογνώστης (!), φρονεῖ ὅ,τι καὶ ἕνας ραβῖνος. Ἀφοῦ ἀποδέχεται ἀκόμα καὶ τὴ ροτσιλδικὴ ἐπιβολή, τῆς "Νέας Ἐποχῆς", ποὺ εἶναι βέβαιο, δὲν γνωρίζει τὸ περιεχόμενό της. Εἶπε καὶ ἐλάλησε: "Ἡ Νέα Ἐποχὴ ἀφυπνίζει τοὺς ἀνθρώπους"(!). Τὸ ἄτομο ἔχει σκοτισμένη διάνοια καὶ σαφῶς ἰουδαιόφιλη.

6.             Οἱ δωδεκαθεϊστές, ὄντες ψυχοπαθεῖς καὶ διαβολισμένοι, λυσσομανοῦν κατὰ τοῦ πατρίου Δόγματος. Δὲν ἐπιτίθενται ποτὲ κατὰ τοῦ ἑβαιόδουλου μασονισμοῦ, τοῦ ραμπινογεννήτου γιεχωβιτισμοῦ, τῆς θρησκειομανοῦς ἰσλαμιστικῆς ἀπειλῆς, τοῦ ἀνατολίτικου διαλογισμοῦ, τοῦ οἰκουμενιστικοῦ πολτοῦ, τῆς ροτσιλδικῆς παγκοσμιοποιήσεως, τῆς καπιταλιστικῆς ὑποδουλώσεως, τοῦ διεθνιστικοῦ κομμουνισμοῦ, τοῦ ἀπάνθρωπου ναζισμοῦ, τῆς "Ὁλοκαυτωματικῆς" μυθοποιΐας, τοῦ παγκοσμιοκρατήτου σιωνισμοῦ, τῆς ἠθικῆς ἐξαχρειώσεως, τοῦ ἑτεροενεργουμένου ἀναρχισμοῦ, τῆς λαθρομεταναστευτικῆς πολιτικῆς, τῆς σχεδιαζόμενης παράδοσης τοῦ Αἰγαίου στοῦς τούρκους, τῶν μαφιακῶν ὀργανώσεων, τῶν ἀμβλώσεων, τῆς ἑλληνοφθορίας.... Πάντα ταῦτα κατευθύνει ἡ γυφτοδυναστεία τῶν Rothschilds, καθώς, βεβαίως, καὶ τὸν παγανισμό.

7.             Κατὰ τὴν παρουσίαση τῆς λέξεως "Ἕλλην", ὡς ἄκλιτης στὴν πτώση τῆς γενικῆς, ὁ δι' οὗ ὁ λόγος ἀποτολμᾶ καὶ τὴν ἐτυμολογία τοῦ περισπουδάστου ὀνόματος. Ἰσχυρίζεται ὅτι τὸ πρῶτο συνθετικό, τὸ "Ἑλ", "χαρακτηρίζει τὸ θεϊκὸ φῶς". Ὅμως αὐτός, ἀντιθέτως ὢν καὶ σκοταδιστής, λάτρις τοῦ βοθρίτου δαίμονος, ἀφοῦ μάχεται τὸν Θεό, βρίσκεται νὰ ἀντιφάσκει. Ἐκτὸς καὶ θεωρεῖ τὸν διάβολο Θεό, ὅμως αὐτὸ εἶναι ἄκρατος δαιμονισμός. Ἄλλωστε καὶ ὁ ἴδιος ὁ διάβολος δὲν τὸ δέχεται, ἀφοῦ στέκει ἀντίθετος πρὸς τὸν Θεό. Νὰ ἐξηγήσουμε, λέξη "ελ" αὐτόνομη στὴν ἑλληνικὴ δὲν ὑπάρχει. Παρατηρεῖται ὡς προθεματικό (πρόθεση "ἐν") ὅπως στὴ λέξη "ἔ(ν)λαμψις". Παρερμηνεύει, ἐπίσης, καὶ τὸ δεύτερο συνθετικὸ τοῦ ὀνόματος, τὸ "λην", ὂν ἀπαρέμφατο τοῦ ρήματος "λάω" ποὺ σημαίνει "θέλω" καὶ ὄχι "λάμπω". Παρόλον ὅτι τὸ πρόθεμα "ἐλ" ὑποκρύπτει κάποιο μυστήριο, θὰ ἐτυμολογούσαμε τὸ "Ἕλλην", ἂν δὲν μᾶς ἐμπόδιζε ἡ δασεῖα, ὡς "ἐνθέλειν" =αὐτὸς ποὺ θέλει. Γνωστὲς διαστρεβλώσεις τῶν παγανιστῶν, τὶς ὁποῖες ἐπαναλαμβάνει καὶ ὁ ἐν λόγῳ. Ἀσφαλῶς τὸ ὄνομα "Ἕλλην", "Ἑλλάς", "Ἑλληνισμός" εἶναι πολύσημο καὶ περίδοξο, πλὴν οἱ δωδεκαθεϊστὲς πάντες, ὑποκινούμενοι ἀπὸ μισελληνικὰ κέντρα, παθιάζονται κατὰ τῆς ἀφθόρου Πίστεως μας. Οὕτω δάκνοντες καὶ δακνόμενοι, κατευθυνόμενοι δὲ ἀπὸ τὸν ἀλάστορα ἐχθρό, λυσσομανοῦν ἐναντίον τῆς ἁγίας Ὀρθοδοξίας, ποὺ τὸ Ἔθνος μας, ἀπὸ δύο χιλιάδων ἐτῶν ἔχει καθολικῶς ἀσπασθεῖ.

8.             Τὸ ἄτομο, ὡς λίαν ἐπιδειξιμανής, αὐτοθαυμαζόμενος καὶ ἐπαιρόμενος, ὅλο καὶ φουσκώνει καὶ σωματικῶς καὶ ψυχικῶς. Παράλληλα παίζει καὶ τὸν ρόλο τοῦ ἱερέως τῶν εἰδώλων καὶ τοῦ σαμὰν τῆς μαγείας, πρὸς οὕς ἀποβλέπει, παρότι προτάσσει τοῦ συναισθήματος τὴ λογική – "Ζητήσεις σύνεσιν ἐν ἀσυνέτοις καὶ οὐ μὴ εὕρεις" (πρβ. Παρ. ιδ' 6) – . Δὲν εἶναι μακρὰν ἡ ὥρα ποὺ θὰ ἀπορρίψει καὶ τὴ λογικὴ καὶ τὸ συναίσθημα. Τὰ δαιμόνια ἀπεχθάνονται τὰ δύο ταῦτα, ἀφοῦ θέλουν τὸν δοῦλο τους νὰ χειμάζεται στὸν παραλογισμό. Τοὺς ὁδηγεῖ πρὸς τὸν ὄλεθρο αὐτόν, πάντοτε, μέσῳ τινὸς "ὁράματος", τὸ ὁποῖο ὁ "θεωρός" τὸ ὑψώνει σὲ καθοριστικὸ σημεῖο, τῆς, ὡς ἐκείνη τὴ στιγμή, ἀκαταστάλακτης γνώμης του. Τώρα μόνο ἔχει βεβαιωθεῖ, ἀλλοίμονο πλανερῶς, ὅτι εἶναι μύστης ἀποκαλύψεων! Τὴν ἐμπειρία αὐτὴ ἔχουν πάντες οἱ πλανεμένοι: ὁ Μωάμεθ, ὁ Παραμχάνσα, ὁ Μορμόνος, ὁ Καλβῖνος, ὁ Ἥρων μοναχός, ὁ Κυριακὸς μοναχός, ὁ Νῶε μοναχός, ὁ Μουσαῖος, ἡ Ἀλακόκ, ἡ Ἀθανασία τοῦ Αἰγάλεω. Ἴδια ἐμπειρία εἶχε καὶ ὁ "Dantekk". Μὲ τὸ "ὅραμα" ὁ ψυχασθενὴς "Dantekk" ὑψώθηκε σὲ "αὐθεντία". Ὁμολογεῖ τὴ γνωστική του κατάσταση πρὶν τὸ "ὅραμα": "Δὲν εἶχα διαβάσει ποτὲ στὴ ζωή μου φιλισοφία·... δὲν ἤξερα τίποτα...". Μὲ τὸ "ὅραμα", "ἀντιλήφθηκα καὶ εἶδα πράγματα πολὺ πιὸ ἐξειδικευμένα"· "μιλοῦσα γιὰ πράγματα ποὺ δὲν ἔχω διαβάσει ποτέ"· "Ἡ ἐμπειρία μου, ἔξω ἀπὸ τὸ σῶμα μου: ὅ,τι πιὸ ἀληθινὸ ἔχω ζήσει". Διὰ τοῦ "ὁράματός" του ὁ πλανεμένος ὑψώθηκε σὲ γκουρού: "Ἔφτασα σὲ ὑπερσυνειδητότητα" (!). Τρέμετε ὅλοι.... Μετὰ τὴν "ὀπτασία" τοῦ ἐξαποδίτη αὐτὸς ἔλαβε τὸ "χάρισμα" νὰ δασκαλεύει. Τὸ λέει συχνά "Θέλω νὰ σᾶς περάσω κάποια μηνύματα". Μηνύματα διαβολικά.....

9.             Οἱ ἀκόλουθοί του, ὅσοι ἔχουν βιώσει παρόμοιες καταστάσεις, μέσῳ χρήσεως οὐσιῶν, τὸν βομβαρδίζουν μὲ ἀνακριτικὲς ἐρωτήσεις καὶ ἐξαγώγιμα συμπεράσματα. "Βρὲ μπὰς καὶ ρούφηξες κανα DMD;"· εἶχες πιεῖ MDMA;"· "exctacy MDMA fellings(sic)"· "πῆρες lad;"· "ἔκανες ναρκωτικά;"· "ἀναβολικά;"· "μανιτάρια;"· "ληγμένο anavar;"· "astral projection;"· "lsd;"· "lsd καὶ salvia;". Κάποιο σχόλιο, περισσότερο κατατοπιστικό, διευκρινίζει: "DMD Trip: τὸ δυνατότερο ψυχεδελικό (...), ὅσοι τὄχουν βιώσει λένε ἀκριβῶς τὰ ἴδια πράματα". Δίδεται καὶ τὸ στῖγμα τῆς οὐσίας ταύτης: "... ἡ dmt βρίσκεται στὴν ayahuasca...". Ἄλλοι σχολιαστὲς τοῦ θέτουν εὐρύτερα ἐρωτήματα: "Τὶ πῆρες;"· "Ἀναβολικὰ πῆρες;"· "Τὶ ἔπαθες; χτύπημα ἢ λιποθυμία, ἢ κάτι...;"· "Σοῦ βάλαν στὸ ποτὸ ἔκσταση;"· "ἐκείνη τὴ νύχτα εἶχες πιεῖ πολύ;"· "Μήπως ἔπεσες θῦμα ἀπαγωγῆς ἀπὸ UFO;"(!)· "Μήπως ἡ κοπέλα (ποὺ σὲ συνόδευε) σοῦ ἔδωσε κάτι περίεργο νὰ καπνίσεις;"· "Αὐτὴ ἡ ἐμπειρία σου ἦταν ἀποτέλεσμα δυσλειτουργίας τοῦ ἐγκεφάλου σου;"· "Acid ἔχεις φάει κι ἄνοιξες;"· "Μήπως ἔβλεπες καὶ δράκους;". Ἄλλα σχόλια ἔχουν χαρακτῆρα στοχαστικὸ καὶ παραινετικό: "Μὴ παίρνετε ληγμένα ναρκωτικά!"· "Τὰ πολλὰ ναρκωτικὰ κάνουν κακό!". Μὲ άλλα σχόλια ἀποκαλύπτεται τρόπος δημιουργίας παραισθήσεων: "Τὸ ἔχω βιώσει μὲ ἀμανίτες αὐτὸ ποὺ λές"· "Ὅταν βλέπεις τὴν ταινία Lucy (θηλυκὸ ὄνομα τοῦ Lucifer=Ἑωσφόρος=Σατανᾶς) κι ἔχεις κάνει lsd". Ἀλλὰ καὶ χωρὶς οὐσίες μπορεῖ κάποιος νὰ δαιμονιστεῖ: ἀκολουθῶντας ὁρισμένους ἀλαφροΐσκιωτους, κατὰ τὸν σχολιαστή: "Παραπέμπω σὲ διαλέξεις τοῦ Δανέζη, Καφάτου, Αὐγουστάτου (ὄχι καὶ τὸν Αὐγουστάτο...), Κρισναμοῦρτι", "Ἀνδρέας Τουρναβίτη". Ἀνοίχτηκε θέμα συζητήσεως μεταξὺ τῶν νέων, μιᾶς κάποιας ἐξαρτήσεως, δυνάμει τε καὶ ἐνεργεία. Δυνάμει, διότι εἶναι κάποιος ποὺ ζήλεψε τὶς ἐπιληψίες τοῦ "Dantekk" καὶ ἐκφράζει τὴν ἐπιθυμία νὰ τὶς βιώσει ὁ ταλαίπωρος. Γράφει: "Θέλω νὰ μάθω ποὺ μπορῶ νὰ βρῶ αὐτὸ τὸ χόρτο ποὺ ἔκανε ὁ Dantekk". Ὁ δὲ "Dantekk" ἀπολογεῖται μὲ δειλία καὶ ἰησουίτικη κρυψίνοια: "den peira dmt". Δηλώνει "Ἕλλην", ἀλλὰ γράφει σὲ "γκρήγκλης". Μὲ τὸν λόγο του αὐτὸ δημιουργεῖ τὴν ὑπόνοια ὅτι αὐτὸς πῆρε κάποια ἄλλη ουσία. Τὸ θέμα βλέπουμε ἀλλιῶς: ὁ φούσκας, εἴτε μὲ ψυχεδελικὸ εἴτε τούτου χωρίς, εἶχε ἄλλη ἐπίδραση: ὑπέστη δαιμονοκατάληψία! Γι' αὐτὸ καὶ μαίνεται κατὰ τῆς Πίστεώς μας. Ἐνῶ οἱ λοιποὶ ναρκομανεῖς δὲν στέκουν ἐχθρικῶς ἀπέναντι τοῦ Πιστεύματός μας.

10.        Τέλος πάντων. Ὁ ὁραματιστής, ποιμαινόμενος ἀπὸ πνεύματα (ὁ ἴδιος λέει ὅτι εἶναι "πνευματικός") πονηρά, καὶ χρισμένος ὁδηγὸς τυφλὸς τυφλῶν ψευδοθρήσκων, καθίσταται ὑπεύθυνος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἀπευθυνόμενοι πρὸς αὐτὸν προσωπικά, ἔχουμε νὰ τοῦ ποῦμε: Πᾶψε, ταλαίπωρε, νὰ βλαστημᾶς τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ νὰ μάχεσαι τὴν ἐκκλησία Του. Ἐπέρχεται συντόμως ὁ θάνατός σου, τὶ θὰ ἀπολογηθεῖς ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ Κριτοῦ;

11.        Ἀπευθυνόμαστε σὲ ὅλους τοὺς παγανιστὲς νὰ τοὺς ποῦμε: Εἶστε ἀνθέλληνες καὶ ἀντίχριστοι κερατάδες, ὑποταγμένοι στὸν ἰουδαϊσμό! Φύγετε μακριά, χολεριασμένοι....