Εἰσερχόμεθα στὸ στάδιο τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, τῆς Σταυρικῆς θυσίας, τῆς ὀδύνης καὶ τοῦ πένθους, τηροῦντες τὴν ἀνάλογη στάση, κατὰ τὴν προτροπὴ τοῦ Ἁγίου Πατρὸς Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου: “Σταύρωσον χεῖρας ἀκινήτως”(Λόγος ΙΕ’ 76). Ὁ Σταυρὸς εἶναι ἡ σωτηρία μας, Αὐτὸς καὶ ἡ ἐγκαύχησή μας: “ἡμῖν γένοιτο καυχᾶσθαι ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ” (Γαλ. στ’ 14).

        Στὴν ἱστορία τοῦ Χριστιανισμοῦ ὑπῆρξαν αἱρετικοὶ ὅλων τῶν ἀποχρώσεων, ἐκτὸς ἀπὸ σταυρομάχους, σὰν νὰ ἔλειπε μία ψηφίδα ἀπὸ τὸ μωσαϊκὸ τῶν χριστιανομάχων, ὅμως ἐσχάτως φάνηκε καὶ τοῦτο: χριστιανοὶ τινες ποὺ ἀντιτίθενται σ’ Αὐτόν, ἀπαιτοῦντες τὴν ἀποξήλωσή Του. Οὕτω, κινούμενοι ἐχθρικῶς πρὸς Αὐτόν, ζητοῦν τὴν ἀπομάκρυνσή Του ἀπὸ τὸ Ἱερὸν Βῆμα, ὅπου φρουρὸν ἁγιοποιὸν καὶ φύλακα ἀποτρεπτικὸν ἔθεσε ἡ τῶν πιστῶν εὐσέβεια.

        Ποιὸ εἶναι τὸ ἐπιχείρημα τῶν σταυρολετήρων γιὰ τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ Σταυροῦ ἀπὸ τὸ ὀπίσθιο μέρος τῆς Ἁγίας Τραπέζης; Ὄτι ἡ ἀρχαία ἐκκλησία ποτὲ δὲν τοποθετοῦσε τὸν Τίμιο Σταυρὸ στὸ σημεῖο ἐκεῖνο. Καλῶς! Οὖτοι ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἐπαναφορὰ τῆς ἀληθείας, ἤγουν τῆς ἀπουσίας Σταυροῦ ὄπισθεν τῆς Ἅγίας Τραπέζης. Θαυμάζω, γιατὶ δὲν ἀπαιτοῦν, μὲ τὴν ἴδια μαχητικότητα, τὴν ἰσοπέδωση τοῦ Ἱεροῦ ἀπὸ τὶς τρεῖς βαθμῖδες, ὅπως φαίνεται ἰσόπεδη ἡ ὅποια ἀρχαία βασιλική· τὴν ἀποξήλωση τῶν παραπετασμάτων, ποὺ ἀπεμονώνουν τὸ Ἱερὸ ἀπὸ τὸ καθολικὸ τοῦ Ναοῦ· τὴν κατάργηση τῆς μίτρας καὶ τῶν λοιπῶν ἐξαρτημάτων καὶ ἐπαναφορὰ στὴν ἀρχαῖα ἁπλότητα· τὴν ἐπαναφορὰ τοῦ χιτῶνος καὶ τοῦ μανδύα; ἀλλὰ καὶ τοῦ ἀρχετύπως ἁγιοαποστολικοῦ τυπικοῦ τῶν ἀγαπῶν. Ἂς ἀπαιτήσουν οἱ αἱρετικοὶ τοῦτοι νὰ ἀποβληθοῦν ἀπὸ τὶς ἐκκλησίες τὰ καθίσματα, πού, μάλιστα, μαρτυροῦν δυτικὴ ἐπίδραση. Νὰ ξηλωθοῦν καὶ οἱ κώδωνες καὶ ἀποκλεισθοῦν καὶ οἱ ἱερὲς Εἰκόνες...

        Ἀλλ’ ἂς πιστεύουμε ὅτι οἱ παραπάνω κινοῦνται ἀπὸ ἄγνοια. Δὲν γνωρίζουν ὅτι ἡ ἐκκλησία, ποιμαινόμενη ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ὀργανισμὸς ἐλεύθερος, εἰσάγει καὶ ἐξάγει ἔθη, παραδόσεις καὶ τυπικά, ἐπὶ τῇ βάσει τοῦ θείου φωτισμοῦ, μελέτης τῶν Γραφῶν, ἐμπειρικῶν προσεγγίσεων, ἀκόμα καὶ κρατικῶν παρεμβάσεων (ὅπως μὲ τὸν Covit ποὺ ἡ ἀντίχριστη ἐξουσία διέταξε τὸ κλείσιμο τῶν ναῶν καὶ οἱ ταγοὶ τῆς Ἐκκλησίας ὑπήκουσαν!); Οἱ κώδωνες (καμπάνες) εἰσήχθησαν ἀργότερα καὶ κατηργήθησαν βουλήσει δυναστικῇ, στὴν ὀθωμανική, τὴν κομμουνιστική, τὴ μασονοκρατούμενη πολιτεία.

        Λοιπὸν ἂν κάτι εἶναι βλαβερό, ὅποιος καὶ νὰ μᾶς τὸ ἐπέβαλε θὰ ἀποκηρύξουμε σταθερά· ἂν κάτι εἶναι ἐπωφελές (τὸ “Φῶς ἱλαρὸν” τοῦ Σακελλαρίδη, τὸ “Ἁγνὴ Παρθένε” σὲ νεότερη σημαντική) τὸ κρατᾶμε.

Χαίροις, Σταυρὲ πανσεβάσμιε

δ.μ.

23 Ἀπριλίου 2024