4.         Οἱ "θεωρίες" καὶ οἱ "ἀποκαλύψεις", δύο ὅροι τοῦ Χριστιανικοῦ λεξιλογίου, σημαντικοὶ ἀποκλειστικῆς καὶ ἰδιοπροσώπου κατηγορίας, προϋποθέτουν καθαρὴ καὶ ἀμώμητη πνευματικότητα,, καθὼς καὶ δογματικὴ ἀκρίβεια ἀπαρέγκλητη. Ταῦτα τὰ δύο στοιχεῖα ἀποτελοῦν τεκμήρια καθαροῦ καὶ ἀπλανοῦς βίου, καὶ διαχύτου εἰς πάντας ἁρμούς, εἰς νεφρούς, εἰς καρδίαν" ἐνχριστώσεως. Εἶναι αὐτονόητο οἱ προϋποθέσεις αὐτὲς οὐδαμῶς κοσμοῦν ἕναν δαιμονισμένο ψευδοπροφήτη.

Παρὰ ταῦτα ὁ Μωάμεθ εἶχε πολλὲς "θεωρίες" καὶ "ἀποκαλύεις". Ἦταν, ἐκ νεότητος, ἕνας ἐλαφροΐσκιωτος βεδουίνος, ὅσο δὲ ἐνηλικιώνετο, προέκοπτε καὶ στὴ "θεωρία". Στὴν δὲ ἠλικία τῶν 40 ἐτῶν ὁ ἤδη ὤριμος καμηλοκόμος καλεῖται νὰ γίνει ἐπόπτης τῶν πρώτων "ὁραμάτων"[1].

Ἡ πρώτη ἐκείνη ἐμπειρία τῆς κοινωνίας τοῦ Μωάμεθ μὲ τὸν κόσμο τῶν πνευμάτων εἶναι "συγκλονιστικὴ" στὸν καμηλίτη. Τοῦ ἐμφανίζεται ἕνα ἀκάθαρτο πνεῦμα, ποὺ τοῦ συσταίνεται ὡς ὁ "ἀρχάγγελος Γαβριήλ". Τὸ δαιμόνιο, ἀπὸ ἐκείνη τὴ στιγμὴ θὰ τοῦ γίνει ἀχώριστο. Θὰ τὸν μνήσει σὲ ὅλες τὶς σατανοδουλειές. Καὶ θὰ τὸν πληροφορήσει ὅτι οἱ διαβολικὲς φωνές, ποὺ ἄκουγε μέσα του ἦταν αὐτουνοῦ[2].

 

5.         Ἐκείνη τὴ "συγκλονιστικὴ" ἐμπειρία, ὁ Μωάμεθ σὲ ποιὸν νὰ ἐκμυστηρευθεῖ; στὴν Khadīja! Ἀλλ' ἐπειδὴ καὶ ἐκείνη, καμηλοκόμος οὖσα, ἦταν τοῦ ἰδίου γνωστικοῦ ἐπιπέδου μὲ τὸν Μωάμεθ, παραπέμπει τὸν πλανεμένο σύζυγό της σὲ ἕναν ἔμπειρο περὶ τὰ δαιμονικά. Αὐτὸς εἶναι ὁ ἐξάδελφός της Waraqa ibn Nauval, ὁ ὁποῖος καὶ ἀποφαίνεται ἀμέσως ὅτι ὁ Μωάμεθ ἔχει κληθεῖ στὸ "προφητικὸ" ἀξίωμα μέσῳ τοῦ "ἀρχαγγέλου" Γαβριήλ. Ὁ Waraqa ἦταν ἰουδαῖος ραμπὶ καὶ ἀπήλαυε "τιμῆς" ἀπὸ τοὺς ἑβραίους καὶ τοὺς ἄραβες τῆς Μέκκας. Ἐπιβάλλει ἀμεσως τὸν δαιμονόληπτο ὁραματιστή, ὡς "Προφήτη". Τὸν "εὐλογεῖ" καὶ τὸν προτρέπει νὰ συνεχίσει τὶς "θεωρίες" του.

Ὁ Waraqa, δὲν ἔχουμε χρεία ἄλλης μαρτυρίας, ἦταν ἰουδαῖος, καταπῶς ἀποκαλύπτει ἡ Aisha, ὅτι "συνήθιζε νὰ γράφει ἑβραϊστί"[3].

Ὁ Waraqa ὑπῆρξε ὁ ἀφανὴς πρωταγωνιστὴς στὸ στήσιμο τῆς νέας θρησκείας. Καὶ ἐπειδὴ τυγχάνει ἰουδαῖος, καθὼς καὶ ὁ περίγυρος τοῦ Μωάμεθ, ὁ συνειρμὸς μᾶς ὁδηγεῖ στὴν ἰουδαϊκὴ συνωμοσία, ἀφοῦ ὅπου βρίσκεται ἕνας ἰουδαῖος βρίσκεται ὅλος ὁ ἰουδαϊσμός. Ἡ δὲ συνωμοσία στρέφεται κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ, εἶναι αὐτονόητο.

Εἴπαμε, ὁ Waraqa ἦταν ἰουδαῖος, σύνθρησκος τῆς Khadīja, τῆς ἐξαδέλφης του. Βέβαια οἱ ἰουδαῖοι, ζυγίζουν τὰ ὑπὲρ καὶ τὰ κατά, καὶ κρίνουν πὼς θὰ πρέπει νὰ τὸν ἐμφανίσουν ὡς χριστιανό. Ὁρῖστε ἡ ἰουδαϊκὴ παράθεση: Ὅταν ὁ Μωάμεθ ἐκμυστερεύθηκε στὴν Khadīja τὴν ὀπτασία του, "αὐτὴ τὸν ἐνθάρρυνε, καθὼς καὶ ὁ ἐξάδελφός της ,ὁ Waraqa, ποὺ ἦταν Χριστιανός, ἀνεφώνησε πὼς ὅ,τι διδάσκει ὁ Μωάμεθ ἀνταποκρίνεται στὴ διδασκαλία τοῦ Μωυσέως ποὺ ἔλαβε τὸν νόμο"[4].

Ἀλλ' ἂν ὁ Waraqa ἦταν χριστιανός, τότε ἡ Ἁγία Σοφία ἦταν ἰουδαϊκὴ χάβρα. Ἕνας χριστιανός, πρῶτα-πρῶτα γιὰ νὰ ἐλέγχει τὴ γνησιότητα τῶν θεωριῶν του δὲν θὰ ἀνατρέξει στὸν Μωυσῆ ἀλλὰ στοὺς μεγάλους θεωρητικοὺς ἁγίους Πατέρες τοῦ Ἀσκητικοῦ συναξαριού, ἐκείνους, μάλιστα, ποὺ ἀσκήτευσαν στὶς ἐρήμους τῆς Ἀραβίας: Μέγα Ἀντώνιο, Μέγα Θεοδόσιο, Ἅγιο Εὐθύμιο, Σάββα τὸν Ἡγιασμένο, Ἰωάννη τὸν Δαμασκηνό.... Αὐτοὶ οἱ Ἅγιοί μας καὶ Ὅσιοι Πατέρες μεταξὺ ἄλλων πολλῶν ἀσκητῶν, εἶναι ποὺ πάλεψαν γενναιοφρόνως μὲ τὸν διάβολο καὶ κατέγραψαν σὲ συγγράμματά τους, ἢ ἄλλοι ἔγραψαν περὶ αὐτῶν, γιὰ τὶς παγίδες καὶ τὶς πλάνες τοῦ διαβόλου. Ἤ, ἂν θέλετε ἀκόμα ὑψηλότερα, θὰ ἀνέτρχε σ' Αὐτὸν τὸν Ἱδρυτὴ τῆς Ἐκκλησίας, τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἂν ἦταν χτιστιανός, ἀμέσως θὰ παραινοῦσε τὸν Μωάμεθ νὰ ἀπορρίψει ἐς κόρακας τὶς "θεωρίες" ἐκεῖνες, τὶς σαφῶς δαιμονικές. Πρᾶγμα ποὺ δὲν ἔκανε.

 

6.         Κρίνουμε μεγάλης σπουδαιότητος στοιχεῖο, νὰ ἐξετάσουμε τὶς καταληψίες τοῦ Ψευδοπροφήτη καὶ νὰ τὶς ὑποβάλλουμε κάτω ἀπὸ τὴ Χριστιανικὴ βάσανο, ὥστε νὰ κρίνουμε ἄσφαλτα, ἐὰν πρόκειται περὶ φαινομένων γνωσίων ἢ δαιμονιακῶν. Εἶχε πολὺ συχνὰ "ἀποκαλύψεις" ὁ Ψευδαπόστολος. Τοῦτο, βεβαίως, ἀποτυπώνεται στὸ ρυπωτὸ κοράνιο καὶ στὴ σύνολη ἰσλαμοθρησκία ποὺ συντίθενται ἀπὸ "ἀποκαλύψεις" αὐτόχρημα δαιμονικὲς καὶ διδαχές, ἐπίσης δαιμονικές, δανεισμένες ἀπὸ τὸ σκολιὸ καὶ σατανιστικὸ ταλμοὺδ καὶ τὴν ἀπόκρυφη ἰουδαϊκὴ κατασκευή.

Τὸ ἐρώτημα εἰδικότερα, καθοριστικὸ γιὰ τὴν κατάταξη τοῦ Μωάμεθ μεταξὺ τῶν θρησκευτικῶν ἀρχηγῶν, εἶναι καίριο: Ποιὸς βρισκόταν ὄπισθεν τῶν "ἀποκαλύψεων" τοῦ Μωάμεθ; Εἶναι ἀδύνατον σὲ κάποιον νὰ ὑποστηρίξει ὅτι ὁ Μωάμεθ ὑπῆρχε αὐτόνομος πνευματικῶς· ἦταν ἢν ἑτεροκίνητο, ὀργανο κάποιας ὑπερφυσικῆς δυνάμεως. Ἐξ ἄλλου καὶ ὁ ἴδιος ὁ Μωάμεθ πολλάκις διαβεβαίωνε ὅτι εἶναι ὁ ὑποτακτικὸς "ἀγγελιοφόρος" αὐτῆς τῆς δυνάμεως. Ἐπὶ πλέον παρεδέχετο ὅτι τὸν καθοδηγοῦν τὰ jinnī, ποὺ τοῦ συστήθηκαν ὡς ὁ "ἀρχάγγελος Γαβριήλ", τὸ "Ἅγιο Πνεῦμα", ὁ "Allah", οἱ "ἄγγελοι". Περὶ θεότητος τοῦ διαβόλου τούτου ὁμιλεῖ τὸ κοράνιο, ὁ ὁποῖος καὶ αὐτοσυσταίνεται ὡς "Κύριος". Λέει ὁ διάβολος στὸν Μωάμεθ: "Πὲς σ' αὐτοὺς ὅτι ἀληθῶς ὁ κύριος σου σὲ ἐμπνέει διὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος"[5].