7.         Οἱ "ἀποκαλύψεις" τοῦ "Κυρίου" πρὸς τὸν Μωάμεθ συνοδεύονται πάντοτε ἀπὸ κάποια ἐξωτερικὰ σημεῖα, ὁρισμένα ὁρατὰ σὲ τρίτους καὶ ἄλλα ὄχι. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἄρχιζαν οἱ "ἀποκαλύψεις", συνήθως συνοδεύονταν ἀπὸ χαρακτηριστικὰ ἰδιαίτερα: ὁ Μωάμεθ ἄκουγε νὰ κουδουνίζουν στὰ αὐτιά του καμπάνες. Ἂν ἡ "ἀποκάλυψη" γινόταν σὲ θερμὴ ἡμέρα τοῦ καλοκαιριοῦ, ὁ "Προφήτης" αἰσθανόταν νὰ παγώνει, τουρτούριζε σὰν νὰ ἔκανε παγωνιά. Ἂν ἡ ἀποκάλυψη γινόταν κάποια παγερὴ νύχτα τοῦ χειμῶνα, αὐτὸς ἵδρωνε, σὰν νὰ βρισκόταν σὲ καύσωνα. Ἡ δὲ φωνὴ ποὺ τοῦ μετέδιδε τὶς "ἀποκαλύψεις" ἀκουγόταν ἄναρθρη, χωρὶς γράμματα καὶ συλλαβές[1], ἕνα δαιμονικὸ παραλήρημα!

 

8.         Ἕνα ἄλλο χαρακτηριστικὸ γνώρισμα τοῦ δαιμονοπαρμένου μυστικιστοῦ εἶναι ἡ ἐπιληψία, ποὺ τὸν καταλάμβανε μόλις τὸν προσήγγιζε ὁ δαίμων. Ὄντως "ἡ ἐπιληπτικὴ κρίση συνόδευε πάντοτε τὶς ἀποκαλύψεις του"[2].

 

9.         Κάτι ποὺ ὑπερβαίνει, ἀκόμα καὶ τὴν ἐπιληψία τοῦ ἑρπετώδους "Προφήτου" εἶναι ἕνα χαρακτηριστικὸ γνώρισμά του, ποὺ κανεὶς ἄλλος πιστεύω, ἄνθρωπος εἶχε, ἢ θὰ ἔχει ποτέ. Ὁ Μωάμεθ, ἤδη ἀνεγνωρισμένος "Προφήτης", καταπῶς διηγεῖται σὲ "χαντίθ" ὁ Ἄμπου Χουράιρα, σύγχρονός του ἐκείνου: εἶχε μία παλιμπαιδικὴ συνήθεια: "ἐμιμεῖτο τὸ θηλασμὸ τοῦ μωροῦ στὸ στῆθος τῆς μητέρας του, βάζοντας τὸν δείκτη του στὸ στόμα καὶ ρουφῶντας τον"[3]!

 

10.         Ὁ "θεόπτης" Μωχάμετ, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς πολλὲς "θεωρίες", "ὀπτασίες", "ἀποκαλύψεις", "ὁράσεις προφητικές", "ἐπισκέψεις Γαβριήλ", ἔχει στὸ ἐνεργητικό του καὶ ἕναν "ἁρπαγμό".

Θὰ παραθέσουμε τὶς λεπτομέρειες ἑνὸς "ἁρπαγμοῦ" ποὺ εἶναι γνωστὸς ὡς "Νυκτερινὸ ταξίδι", τὸ "al-Isrā" λεγόμενο ἀπὸ τοὺς μουσουλμάνους. Περιγράφεται ἡ ἐναέριος μεταφορὰ τοῦ Μωάμεθ ἀπὸ τὴ Μέκκα στὴ Ἱερουσαλήμ[4]. Δοθέντος ὅτι οἱ μυστικιστὲς τῆς ἰνδουιστικῆς θρησκείας, ἐπιβιβαζόμενοι ἐπὶ δαιμονικοῦ ἅρματος, κάνουν τὸν γῦρο τῆς γῆς, καὶ οἱ πεντηκοστιανοὶ μεταρσιώνονται, κατὰ τὴν ἔξαρση τοῦ δαιμονικοῦ πάθους τους, τότε στὸν Μωάμεθ τὰ δαιμόνια δὲν ἐπετέλεσαν κάτι ἀκραίως θεαματικό.

 

11.         Δράμομεν ἐπὶ τὴν "θεωρίαν". Κάποια νύχτα, ὁ Μωάμεθ καλεῖται νὰ ξεναγηθεῖ στὴν Ἰερουσαλήμ. Πρὸς τὸν σκοπὸ αὐτὸ ἱπποκόμοι τοῦ ἑτοιμάζουν τὴ φοράδα "Βαρράκ" ("Ἀστραπή"). Ἡ "Βαρράκ" εἶναι ἕνα φαντασιακὸ πολύποδο, μὲ μορφὴ γυναικεία καὶ οὐρὰ παγωνιοῦ. Ὁ Μωάμεθ τὸ ἱππεύει καὶ αὐτὸ ἀρχίζει τὸ πιλάλημα γιὰ τὴν πόλη τῶν προφητοκτόνων καὶ τῶν χριστοκτόνων, ἐνῶ ὁ "Γαβριήλ", εὐπειθὴς καὶ ἀκούραστος στὸ νὰ ὑπηρετεῖ τὸν "Προφήτη", τρέχει ξωπίσω του ἀσθμαίνοντας.

Ὑπεριπτάμενος τῆς Ἰερουσαλήμ, ὁ Μωάμεθ θεωρεῖ, ἂν καὶ περασμένα μεσάνυχτα (εἶχε καθυστέρηση ἡ πτήση του!) τὴν πόλη φωταγωγημένη καὶ νὰ τὸν περιμένει. Ὁ "Προφήτης" ἐξίσταται ἀπὸ τὸ ἱστορικὸ μεγαλεῖο τῆς ἱερᾶς Πόλεως, ἐνῶ τὰ διαβόλια τοῦ ἐξηγοῦν τὰ διάφορα σημεῖα αὐτῆς. Περὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τὸν Ὁποιο καὶ μεγαλύνεται ἡ Πόλη αὐτή, χωρὶς Αὐτὸν ἡ ἀξία της εἶναι μηδενική, τὰ διαβόλια ἀποφεύγουν νὰ ἀναφερθοῦν. Ἐπὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ προβλέπεται μία παρένθεση ἀποσιώπησης: σὰν νὰ μὴ ὑπῆρξε ὁ Χριστός! Τὸ σατανικὸ κοράνιο, ὑπαγορευμένο ἀπὸ δαιμόνια, ἀντιπαρέρχεται τὸν Κύριο καὶ Ποιητὴ τοῦ παντὸς διὰ τῆς σιγῆς. Ὁρίστε ἡ σχετικὴ ἀναφορά: "Δόξα στὸν θεό, ποὺ μετέφερε, κατὰ τὴ νύχτα, τὸν δοῦλο του, ἀπὸ τὸν ἱερὸ ναὸ τῆς Μέκκας στὸν ἀπόμακρο ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων, τοῦ ὁποίου ναοῦ καὶ εὐλογήσαμε τὸν περίβολο, γιὰ νὰ δείξουμε τὰ θαύματα ποὺ ἐπιτυγχάνουμε ἐμεῖς"[5].

Μήπως νὰ ἐκλάβουμε τὸ "Ταξίδι" τοῦ Μωάμεθ μεταφορικῶς; "Ἡ πλειονότης τῶν σχολιαστῶν ἐκλαμβάνουν τὸ 'Νυχτερινὸ Ταξίδι' κατὰ γράμμα". Αὐτὸ βεβαιώνει αὐθεντικὴ ἰσλαμικὴ πηγή. Μάλιστα, μουσουλμάνος καθηγητὴς στὴ Μαδρίτη, Mig. Asin ὀνόματι, ἰσχυρίζεται ὅτι τὸ "Isrā" "ἐπέδρασε μεγάλως στὴ μεσαιωνικὴ φιλολογία, εἰδικὰ τὸ μεγάλο ἰταλικὸ ποίημα "Θεία Κωμωδία" τοῦ Dante, ποὺ ὑψώθηκε ὡς μετέωρο στὴ μεσαιωνικὴ εὐρωπαϊκὴ φιλολογία"[6]. Ἄσχετα μὲ τὸ ἂν ἡ "Isrā" ἐπηρέασε τὴν εὐρωπαϊκὴ κουλτούρα, σημαίνει πὼς τοῦτο τὸ διαβολικὸ κατασκεύασμα τῆς φαντασίας κυκλοφοροῦσε εὐρέως, ἀκόμα καὶ μεταξὺ τῶν Εὐρωπαίων.

Μόλις καὶ χρειάζεται σχολιασμός. "Ἱερὸς ναὸς" τῆς Μέκκας εἶναι τὸ "ἱερὸ" τῆς Ka῾bah ὅπου φυλάσσεται ἕνας μαῦρος μετεωρίτης, ταμποὺ γιὰ τοὺς ἀνοήτους μουσουλμάνους. Ὁ δὲ "Ἱερὸς ναὸς" τῶν Ἱεροσολύμων δὲν εἶναι παρὰ τὰ ἐρείπια τοῦ Σολωμοντείου (ἀκριβέστερα, Ἡρωδείου) κτίσματος, ὅπου ἀργότερα θὰ κτισθεῖ τὸ τέμενος τοῦ Ὀμὰρ καὶ ὅπου οἱ σιωνιστὲς σχεδιάζουν, ἐπὶ αἰῶνες, νὰ ἐγκαταστήσουν τὸν "ἅγιο Βασιλέα" τους, τὸ Κάθαρμα, ὅπως τὸ λέμε τιμητικῶς.

 

12.         Ὁ Μωάμεθ, ἀφοῦ χάζεψε ἀρκετὰ στὴν Ἱερουσαλήμ,, ἐπιβιβάζεται ἐπὶ τοῦ γυναικωτοῦ, παγωνοειδοῦς ἵππου γιὰ νὰ μεταβεῖ στὸν θρόνο τοῦ "Θεοῦ". Ἡ πορεία τοῦ φαντασιακοῦ ταξιδιοῦ πρὸς τὸν θρόνο τοῦ "Θεοῦ" ἦταν βραδεῖα καὶ ἐπίσημη, λόγῳ τῆς μεγάλης καὶ ἐπιβλητικῆς ὑποδοχῆς. Ἑκατέρωθεν τῆς ὁδοῦ, χιλιάδες "προφῆτες" ὑποδέχονται μὲ τιμὲς τὸν καμηλοβοσκό. Αὐτὸς δέ, μὲ βεδουίνικο tact, ὡς ἕνας charming man ἐπὶ τοῦ noble horse, μὲ χάρη καὶ εὐγένεια πολλή, δέχεται τὶς φιλοφρονήσεις καὶ τὰ ἐγκώμια τῶν θαυμαστῶν του, ὅλων τῶν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες μεγάλων "Προφητῶν": τοῦ "Ἀδάμ", τοῦ "Ἀβραάμ", τοῦ "Ἠσαΐα", τοῦ "Ιωάννου Προδρόμου", τοῦ "Ἰησοῦ".... Ὅλοι τους ἀτενίζουν μὲ δέος τὸν παλιάτσο βεδουίνο, διότι τὸν θεωροῦν κατὰ πολὺ ὑπερτερό τους, ἱστάμενοι δὲ μετ' εὐλαβείας ὑποκλίνονται μὲ σεβασμὸ ἐνώπιόν τῆς μεγαλωσύνης του.

Ἐν τέλει ὁ Μωάμεθ ἐγκαταλείπει τοὺς θαυμαστές του, τὸν "Ἀδὰμ" καὶ τοὺς ἄλλους "Προφῆτες", πορευόμενος πρὸς τὸν θρόνο τοῦ "Θεοῦ". Ἐκεῖ ἀφίππευσε ὁ ἀλαφροΐσκιωτος ἀράπης καὶ προσκύνησε τὸν θρόνο τοῦ "Θεοῦ".

Τὸ ἐπὶ πτερύγων δαιμονίων "Νυχτερινὸ ταξίδι" τοῦ πλανεμένου ὀπτασιαστοῦ βρίσκεται καταγεγραμμένο, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ κοράνιο, στὶς hadīth, μὲ σωρεία παραλλαγῶν[7].

 

13.         Κρίνουμε πὼς πρέπει νὰ ἀσχοληθοῦμε ἐκτενέστερα μὲ τὴν "ὀπτασία" τοῦ δαιμονόπτου "Προφήτου". "Ὀπτασία ποὺ ἀπησχόλησε τοὺς "θεολόγους" τοῦ ἰσλάμ, οἱ ὁποῖοι "ἀναφέρονται διεξοδικὰ σ' αὐτὴ καὶ προκάλεσε μεγάλες συζητήσεις"[8]. Ὅπως ἐκεῖνοι καὶ ἐμεῖς προκαλοῦμε μία συζήτηση, ὅμως ἐπὶ ἄλλης βάσεως, ἀληθινῆς. Τὸ "ὅραμα" τοῦ Ψευδοπροφήτη μπορεῖ νὰ ἀποτελέσει κριτήριο γιὰ τὴν ποιότητα τῶν θεωριῶν τούτου καὶ τὴν ἀσφαλῆ κατάταξή του μεταξὺ τῶν ἀγρίως πλανεμένων καὶ δαιμονισμένων. Ἂν καὶ αὐτὸ τὸ ἀντιληφθοῦν οἱ ὀπαδοὶ αὐτοῦ, θὰ ἀποτινάξουν περιφρονητικὰ τὴ διαβολικὴ θρησκεία τους καὶ θὰ ἐλευθερωθοῦν.

"Ἡ νύχτα εἶναι σκοτεινὴ καὶ ἀθόρυβη, οὕτε σκυλὶ δὲν γαυγίζει οὔτε θηρία ὠρύονται. Ὁ ἄνεμος δὲν σφυρίζει καὶ ὅλη ἡ φύση φαίνεται σὰν νεκρή...". Ὁ ἀρχάγγελος "Γαβριήλ", μὲ "χιτῶνα διακοσμημένο μὲ πολυτίμους λίθους" ξυπνάει τὸν βουπάλειο Μωάμεθ. Ὁ "Γαβριὴλ" κρατάει φοράδα, ποὺ ὅμοιά της ὁ Μωάμεθ ποτὲ πρὶν δὲν εἶχε δεῖ, μὲ πρόσωπο ἀνθρώπου, παρειὲς ἀλόγου, μάτια σὰν ὑάκινθους, φτερὰ ἀετοῦ καὶ σῶμα διάστικτο μὲ διαμάντια. Τὸ ὄνομα τῆς φοράδας ἦταν Μπουράκ". Ὁ "Γαβριὴλ" ἐξηγεῖ στὴ φοράδα ὅτι ὁ ἀναβάτης της "εἶναι ὁ περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον τιμώμενος ἀπὸ τὸν Ἀλλάχ". Καὶ συνεχίζει, ἐκθειάζοντας τὸν οὐτιδανὸ καμηλεραστή, ὅτι εἶναι "ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀληθινῆς πίστης, ὁ μεγαλύτερος ἀπὸ τοὺς γιοὺς τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῶν ἀπεσταλμένων τοῦ Ἀλλάχ, ἡ σφραγίδα τῶν προφητῶν. Κάθε ἄνθρωπος μόνο μὲ τὴν μεσολάβησή του μπορεῖ νὰ μπεῖ στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν"(!). Τὸ ἄλογο, τὸ ὁποῖο "ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἄλλα χαρίσματα εἶχε καὶ αὐτὸ τοῦ λόγου", αἰσθανόμενο δέος ποὺ στὰ ἀδαμαντοποίκιλτα καπούλια του θὰ ἱππεύσει "ὁ μεγαλύτερος ἀπὸ τοὺς γιοὺς τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῶν ἀπεσταλμένων τοῦ Ἀλλάχ", ἱκετεύει τοῦ "ἀρχαγγέλου": "Γαβριήλ, ζήτησέ του νὰ μεσιτεύσει γιὰ μένα, κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς κρίσης".

Ὁ Μωάμεθ, καβάλα στὸ δαιμονοποίητο ἱπποειδές, τὸ συνθεμένο ἀπὸ σάρκα, μέταλλο, λίθους, φαντασία, ξεκινᾶ τὸ φαντασιακὸ ταξίδι, γιὰ τὸν ... ἕβδομο οὐρανό".

Πρέπει ἐδῶ νὰ διευκρινισθεῖ ὅτι οἱ οὐρανοὶ εἶναι τρεῖς, καὶ ὄχι ἑπτά. Ὁ ἕνας ποὺ περιβάλλει τὴ γῆ· ὁ δεύτερος, αὐτὸς ποὺ περιέχει τὰ ἐγγὺς καὶ τὰ ἀπωτάτω ἀστρικὰ σώματα, ὅσα σελαγίζουν στὸ στερέωμα· ὁ τρίτος, ὁ τῶν ἀοράτων ὄντων τόπος ὑπερκείμενος παντὸς αἰσθητοῦ καὶ γνωστοῦ, αὐτὸς οὗτος ὁ παράδεισος, ὁ μὴ νοούμενος μηδὲ γνωριζόμενος δι' οὐδενὸς ἄλλου τρόπου, παρὰ μόνο δι' ἁρπαγμοῦ. Παραπέμπουμε στὸν κορυφαῖο τῶν Ἀποστόλων Παῦλο, "ἁρπαγέντα ἕως τρίτου οὐρανοῦ ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον"[9].

 

14.         Ἀλλὰ νὰ δοῦμε, μὲ σοβαρότητα καὶ χωρὶς διάθεση περιπαιγμοῦ, πὼς ὁ φαντασιόπληκτος καὶ πυρετώδης βεδουίνος διεπέρασε τοὺς "ἑπτὰ οὐρανούς".

 

15.         Ἡ ἀλλόκοτη συνοδία – ποὺ εἶσαι, Μπρέγκελ, ποῦ εἶσαι Ἱερώνυμε Μπός – ἵσταται ἔξω τῆς πύλης τοῦ "πρώτου οὐρανοῦ". Ὁ "Γαβριὴλ" δίνει τὰ διαπιστευτήριά του στὸν "ἄγγελο" φρουρό, ποὺ τοὺς ἐπιτρέπει νὰ εἰσέλθουν. Ἰδοὺ ἡ περιγραφή: "Ὁ πρῶτος οὐρανὸς ἦταν ἀπὸ καθαρὸ χρυσάφι". Δῆτε καὶ τὸν διάκοσμό του, εἴπαμε μὲ σοβαρότητα: "ἀπὸ τὸν θόλο (τοῦ οὐρανοῦ) κρέμονταν τὰ ἀστέρια μὲ χρυσὲς ἀλυσίδες"(!) – ποῦ εἶσαι Ἀριστότελες –. Ἐπάνω σὲ κάθε ἄστρο ἰσορροποῦσε ἕνας "ἄγγελος", ἐντεταλμένος "νὰ ἐμποδίζει τοὺς διαβόλους νὰ πλησιάζουν".

Ἐκεῖ τὸ τερατικὸ συνονθύλευμα, ἐνῶ θαύμαζε τὰ ἄστρα ποὺ κρέμονταν ἀπὸ τὸν θόλο, δέχθηκε τὴν ἐπίσκεψη "ἑνὸς γέρου, ἦταν ὁ Ἀδάμ", ὁ ὁποῖος ἔτρεξε πρὸς τὸν βεδουίνο, "τὸν ἀγκάλιασε καὶ τὸν ἀποκάλεσε πρῶτο ἀνάμεσα στοὺς προφῆτες". Ἐκεῖ εἶδαν καὶ ἕναν πετεινό, "τόσο ψηλό, ὥστε τὸ λοφίο του ἔφτανε μέχρι τὸν δεύτερο οὐρανό" – ποῦ εἶσαι Ἀριστόφανες –. Προορισμὸς τοῦ πετεινοῦ ἦταν "κάθε πρωὶ νὰ ξυπνᾶ ὅλα τὰ ζῶα πάνω στὴ γῆ"(!).

 

16.    Ὁ "δεύτερος οὐρανὸς" "ἦταν ὁλόκληρος ἀπὸ ἀπαστράπτοντα μόλυβδο" – ποῦ εἶστε, λογοτέχνες, ποὺ περιγράφετε τὰ μαῦρα μολυβένια σύννεφα ποὺ φέρνουν βροχή –. Ἔρχεται ὁ Νῶε ποὺ ἀσπάζεται τὸν καμηλιέρη, "ὡς τὸν μεγαλύτερο ἀπὸ τοὺς προφῆτες". Ἐπειγώμεθα πρὸς "τρίτον οὐρανό".

Ὁ οὐρανὸς τοῦτος "ἦταν ἀπὸ πολυτίμους λίθους". Ἐκεῖ "καθόταν ἄγγελος πανύψηλος, τὰ μάτια τοῦ ὁποίου ἀπεῖχαν ἑβδομήντα χιλιάδες ἡμέρες δρόμο τὸ ἕνα ἀπὸ τὸ ἄλλο", κάπου διακόσια ἔτη ἀπόσταση δρόμου! Μεγάλο δαιμόνιο τοῦτο καὶ ἀρχηγικό, ἀφοῦ ἡγεῖτο "ἑκατὸ χιλιάδων ταγμάτων". Τὸν ἀναφέρουν ὡς "Ἀσραήλ", πιστεύω ὅμως πὼς ἦταν ὁ Βεελζεβούλ. Ἂν καὶ ἡγούμενος δυσεξαριθμήτων δαιμονίων, τοῦ ἀνετέθη ἔργο ληξιάρχου, νὰ σημειώνει σὲ βιβλίο "τὰ ὀνόματα ἐκείνων ποὺ ἐπρόκειτο νὰ γεννηθοῦν καὶ ἔσβηνε τὰ ὀνόματα ἐκείνων ποὺ πέθαιναν".

Ὅλο καὶ ἀνέρχονται οἱ ἐκφυλισμένοι τερατουργοί. Ὁ "τέταρτος οὐρανός", στὸν ὁποῖο μόλις εἰσῆλθαν "ἦταν ὁλόκληρος ἀπὸ λαμπρότατο ἄργυρο". Ἐδῶ εἶδαν ἕναν "ἄγγελο", κρινόμενο μὲ τὰ μέτρα τὰ "ἑβδομουρανιτικά", μᾶλλον νανώδη: "εἶχε ὗψος ὅσο ὁ δρόμος πεντακοσίων ἡμερῶν".

 

17.    Ὁ "πέμπτος οὐρανὸς ἦταν χρυσός". Φαίνεται νὰ εἶναι μονοκατοίκητος. Κατέχεται ἀπὸ ἕναν "ἄγγελο", "τὸν πιὸ δύσμορφο καὶ τρομερό. Τὸ πρόσωπό του εἶναι σὰν ἀπὸ χαλκὸ καὶ γεμάτο οἰδήματα. Τὰ μάτια του ἐκπέμπουν ἀστραπὲς καὶ κρατᾶ φλεγόμενη λόγχη. Κάθεται πάνω σὲ θρόνο ποὺ περιβάλλεται ἀπὸ φλόγες, ἐνῶ ἀπέναντί του βρίσκεται σωρὸς ἀπὸ πυρακτωμένες ἀλυσίδες". Εἶναι ὁ σατάν! Περιγράφεται ἐκτενέστερα καὶ ἀποδιδομένης σ' αὐτὸν καταστροφικῆς δυνάμεως: "Ἐὰν κάποτε ὁ ἄγγελος αὐτός (τοῦ σκότους) κατέβαινε στὴ γῆ, τὰ ὄρη θὰ διαλύονταν, οἱ θάλασσες θὰ ξηραίνονταν καὶ κάθε μορφὴ ζωῆς πάνω στὴ γῆ θὰ ἐξαφανιζόταν". Φαντασίες μουσουλμανικές· ὁ σατανᾶς ἔχει τὸ βασίλειό του ἐπὶ τῆς γῆς, κυκλοφορῶν ἀνάμεσα στοὺς λάτρεις του: στὴ συναγωγή, τὴ Μέκκα, τὶς στοές κ.ο.κ.[10].

Φθάνουν στὸν "ἕκτο οὐρανὸ" ποὺ εἶναι χτισμένος "ἀπὸ διάφανη πέτρα". Ἐκεῖ βασίλευε ἕνας "ἄγγελος πελώριος τοῦ ὁποίου τὸ σῶμα ἦταν τὸ μισὸ ἀπὸ φωτιὰ καὶ τὸ ἄλλο μισὸ ἀπὸ χιόνι, καὶ οὔτε τὸ χιόνι ἔλυωνε οὔτε ἡ φωτιὰ ἔσβηνε". Ἐκεῖ ἦταν καὶ ὁ Μωυσῆς, ποὺ μόλις εἶδε τὸν Μωάμεθ ἀναλύθηκε σὲ δάκρυα "διότι ὁ διάδοχός του προοριζόταν νὰ ὁδηγήσει στὸν παράδεισο πολλοὺς ὁμοεθνεῖς του, ἐνῶ αὐτὸς δὲν κατόρθωσε νὰ σώσει τὸν Ἰσραήλ".

 

18.    Ἐν τέλει φθάνουν στὸν "ἕβδομο οὐρανὸ" καὶ τὸ χασμουρητὸ θὰ παύσει. Ἐδῶ εἶναι ἡ θειοῦχος καὶ ὄζουσα κατοικία τοῦ ἀλλάχ. Ὁ πρῶτος ποὺ θεᾶται εἶναι ἕνας ἀνθυποεωσφόρος ἢ ἑωσφορίσκος, ἕνα φαντασιούργημα λεπτεπίλεπτο καί, σχετικῶς, μικρῶν διαστάσεων. Ἰδοὺ πῶς περιγράφεται: "εἶχε ἑβδομήντα χιλιάδες κεφάλια, τὸ κάθε κεφάλι ἑβδομήντα χιλιάδες στόματα, κάθε στόμα ἑβδομήντα χιλιάδες διαλέκτους"(!). Εἶδαν καὶ ἄλλα φαντασιακὰ ἐκεῖ, ὅπως τὸ δένδρο "Σεντράτ", ὅπου "στὴ σκιὰ του χωροῦν ἄγγελοι περισσότεροι ἀπὸ τοὺς κόκκους τῆς ἄμμου τῆς θάλασσας". Στὰ κλαδιά του, ἐκτεινόμενα σὲ μῆκος "μεγαλύτερο ἀπὸ αὐτὸ μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς", "χιλιάδες ἀθάνατα πτηνὰ ἐπαναλαμβάνουν στίχους τοῦ Κορανίου".

Νὰ καὶ ὁ ἀλλάχ, δύσμορφος καὶ ἀποτρόποιος, ἔχοντας τὸ βρωμόμουτρό του "καλυμμένο ἀπὸ εἴκοσι χιλιάδες πέπλα, γιατὶ ὅποιος θὰ τὸν ἔβλεπε, θὰ πέθαινε". Στὸν Μωάμεθ ἐπετράπη "τιμητικῶς" νὰ δεῖ τὸν ἀλλὰχ καὶ νὰ συνομιλήσει μαζί του. Ἐνῶ στὸν "Γαβριὴλ" δὲν ἐπετράπη!