Α' Σκιαγραφία τοῦ Μωάμεθ

1.         Ἱδρυτὴς τῆς ἰσλαμικῆς θρησκείας ἀναγνωρίζεται ὁ Μωάμεθ (ἀραβιστὶ Muhammad, ἢ καὶ Ahmad, ὑποκοριστικῶς δὲ Mahmūd). Πρέπον ἐστὶ νὰ ἐξηγήσουμε, χωρὶς περιστροφές, ὅτι πρόκειται γιὰ ἕνα δαιμονισμένο δίποδο, ἀκαλλιέργητο καὶ ἀγροῖκο παντελῶς, ἕνα ναυάγιο τῆς ἐρήμου, ἕνα ἑρπετὸ ποὺ ξεπήδησε ἀπὸ τὴ θάλασσα τῆς ἄμμου στερημένο τὸ καθόλου ἀπὸ ἀνθρώπινα αἰσθήματα. Μωάμεθ: ἕνα ἀρχέτυπο remmal τοῦ Μαχρέμπ, ποὺ μὲ τὴν προστασία κάποιων ἐξωμωχαμετάνικων κύκλων (γι' αὐτοὺς θὰ κάνουμε εἰδικὴ μνεία), ἐπέβαλε στοὺς φελλάχους καὶ τοὺς βεδουίνους τῆς Ἀραβίας τὸ δαιμονομανὲς θρησκειολόγημα, ποὺ μὲ τὴ δυσωδία καὶ τὴ δυσέβεια του κάλυψε τὸν πλανήτη.

Ἱδρυτὴς εἰπεῖν τῆς μουσουλμανικῆς θρησκείας ὑπῆρξε ὁ Μωάμεθ, ἐξ οὗ καὶ "μωαμεθανισμός". Σὲ ἀντίθεση μὲ ὅλους τοὺς ἱδρυτὲς τῶν θρησκειῶν καὶ τοὺς Προφῆτες, ποὺ ζημιώθηκαν, ἀκόμα καὶ μὲ τὴ ζωή τους, στὴ στερέωση τῆς πίστεώς τους, οὗτος ὑπῆρξε ἕνας ἀρχέτυπος ὑπάνθρωπος, θρησκευτικῶς φιλοδαίμων, ἠθικῶς θηριώδης καὶ διανοητικῶς γνωσιμάχος. Τοῦτο τὸ δαιμονισμένο μπάλλαλο διέπραξε ἐγκλήματα, ἐνῶ δημιούργησε ἕνα θρησκειοφόνο μεῖγμα, τὸ ὁποῖο ταλανίζει ἐπὶ αἰῶνες τὴν ἀνθρωπότητα καὶ ἐνεργεῖ ἐχθρικῶς πρὸς τὴν πνευματικὴ πρόοδο καὶ τὴν πολιτισμικὴ δημιουργία, ὢν μυητὴς σατανοτρόπων μεθόδων.

Θὰ ἐξετάσουμε ἐδῶ τὸν βίο καὶ τὴν πολιτεία τοῦ "Προφήτη", ἐπιχειρῶντας βαθειὰ τομὴ στὴν ψυχολογία του καὶ τὴ διέπουσα αὐτὸν θρησκευτικότητα. Μὲ τὴ βάσανο αὐτὴ θὰ ἐξαγάγουμε πορίσματα, πού, ὅπως διαπιστώνεται, διέλαθαν τῆς προσοχῆς τῶν ἐρευνητῶν.

 

2.         Ὁ Μωάμεθ, ὡς ἀρχηγὸς θρησκείας διαβολικῆς καὶ ἀνθρωποκτόνου, ἔζησε καὶ ἔδρασε ἀνάλογα. Δηλαδὴ ὡς θρησκευτικὸς μαγγανιστής, ψευδαπόστολος καὶ ψευδοπροφήτης. Ὅμως συνάμα ὑπῆρξε καὶ ὠμὸς φονιάς, κατατασσόμενος μεταξὺ τῶν μεγάλων σφαγέων τῆς ἱστορίας: Τζένκις Χάν, Ταμερλάνος, Κροῦμμος, Πορθητής, Χίτλερ Στάλιν, Γκουριόν, Μπέγκιν, Σαρόν, Νετανιάχου σὺν αὐτοῖς τὸ ἰουδαϊκὸ ραμπιναριό.

Μάλιστα, τὰ τελευταῖα 10 ἔτη τῆς παμβδελυρᾶς καὶ ἀνθρωπολέθρου βιοτῆς του (622/1-632/10)[1], τὰ διῆλθε ἀδικῶν. Τὰ 10 ἐκεῖνα ἔτη θὰ εἶναι κατάστικτα ἀπὸ ἡμερομηνίες ἁρπακτικῶν ἐχθροπραξιῶν, δολοφονικῶν συμπλοκῶν, βιασμῶν καὶ ἀναγκαστικῶν προσηλυτισμῶν.

Ναὶ μέν, οἱ ὀπαδοὶ τοῦ Ψευδοπροφήτη, ὅπως καὶ ὁ ἴδιος, δολοφονοῦσαν χωρὶς τύψεις. Ὅμως καὶ μεταξύ τους ἐδολοφονοῦντο οἱ δολοφόνοι. Ἀποκόρυφο τοῦ ὀργίου τῶν δολοφονιῶν ἀποτελεῖ ἡ ἐκτέλεση τοῦ ἴδιου τοῦ Μωάμεθ. Λέγεται πὼς καὶ ὁ Μωάμεθ δολοφονήθηκε ἀπὸ μία ἀπὸ τὶς συζύγους του[2]. Ὄντως, ὁ Μωάμεθ δηλητηριάστηκε ἀπὸ τὸν ἰουδαϊσμό, διότι ὑπερεκπλήρωσε τὸ "πλάνο" τῆς προσφορᾶς πρὸς τοὺς ἀφέντες ἰουδαίους. Ἡ δύναμη, ποὺ ἀπέκτησε κατὰ τὸ διάστημα τῆς δεκαετίας ἐκείνης, θεωρεῖται ἀπὸ τοὺς πάτρωνές του ἀπειλὴ γιὰ τοὺς ἴδιους. Γι' αὐτὸ καὶ ἀποφασίστηκε νὰ ἐκτελεσθεῖ!

Ὁμοίως θὰ ἐκτελοῦνται ἔκτοτε καὶ οἱ διάδοχοι τοῦ Μωάμεθ, οἱ χαλίφες χωρὶς κανείς τους νὰ σημειώνει μία πολύχρονη θητεία στὸν χαλιφικὸ θρόνο. Κατὰ τὸ δεύτερο τρίμηνο τοῦ 2017, 15 σαουδάραβες πρίγκηπες ἐξηφανίσθησαν κατὰ τρόπο μυστηριώδη. Καὶ παλαιότερα: ἐξηφανίσθη ὁ ἰμάμης τῶν ἑπταδικῶν σιιτῶν (765/148)· ἐξηφανίσθη ὁ δωδέκατος σηίτης ἰμάμης (878/264) φόνος συνεχὴς στὸ σουλτανικὸ βασίλειο, ὅπου ξεπαστρεύονταν ἀθόρυβα ὅλοι οἱ πρίγκηπες.

 

3.         Ὁ "Προφήτης", ἐλαυνόμενος ἀπὸ στρατιὰ δαιμονίων, δὲν δίσταζε νὰ ἐπιδεικνύει, ἀπροσχημάτιστα καὶ ἀσύστολα, τὰ βίαια καὶ ὠμὰ αἰσθήματά του, ὡς διαιώνιο ὑπόδειγμα τῶν ὀπαδῶν του. Ὁρισμένα περιστατικά, ποὺ στιγματίζουν τὸν βλαβερὸ βίο του, ἔχουν καταγραφεῖ ἐπαινετικῶς ἀπὸ τοὺς "ansār" (βοηθοί) του. Ταῦτα καὶ ἐπιβεβαιώνουν τὰ θηριώδη ἔνστικτα τοῦ καθάρματος ἐκείνου, ποὺ πάντοτε τὰ ἐπέτρεπε νὰ ἐνεργοῦν ἀπολυμένα καὶ ἀνεξέλεγκτα.

Αὐτὸς ἦταν ὁ δαιμονοῦχος Μωάμεθ κι αὐτὲς ἦταν οἱ "ἀρετὲς" ποὺ τὸν κοσμοῦσαν. Ὅμως, ἐνῶ διέπραττε ἀδιανότητα ἐγκλήματα ὁ ἄτιμος ὑποκριτής, ἐν ταυτῷ ἐμφανιζόταν μειλίχιος καὶ πρᾶος. Τηροῦσε γὰρ τὴ συμβουλὴ τοῦ "Αλλάχ" ποὺ ὁραματιζόταν: "Νὰ προτρέπεις τοὺς ἀνθρώπους, μὲ φρόνηση καὶ ἱλαρὲς παραινέσεις νὰ πορεύονται τὴν ὁδὸ τοῦ κυρίου"· ἂν ἀρνοῦνται νὰ σὲ ὑπακούουν νὰ τοὺς κόβεις τὸν λαιμό[3]!

Πολλὲς καὶ ἀσύλληπτες ἀγριότητες διέπραξε ὁ σατανόφρων "Προφήτης", κατὰ τὴ μάχη τοῦ Badr (νοτίως τῆς Μεδίνα), κατὰ τὸ 624/2. Ἐκεῖ πρωτοστατοῦσε ὁ ἀρχισλαμιστὴς μακελλάρης, ἐπιβλέπων στὴ μάχη. Μὲ τὴ νίκη τῶν κατσαρίδων του, δίδεται ἡ ἐντολὴ ἀπὸ τὸν "Ἀλλάχ", διὰ τοῦ "Προφήτου", νὰ ἀρχίσει τὸ διαγούμισμα καὶ ἡ ὠμὴ κατακρεούργηση τῶν αἰχμαλώτων. Ἕνα ἀπὸ τὰ θύματα τὴν ὥρα τῆς κατακρεουργήσεως του ἀπὸ τὸν θεομίσητο "Προφήτη", κραύγασε μὲ ἀπόγνωση: ‒"Τώρα ποιὸς θὰ φροντίσει τὰ παιδιά μου;...", τὸ ἀρχικάθαρμα ἀποκρίθηκε μέσα ἀπὸ τοὺς ἀφρούς του: ‒"Τὸ πῦρ τῆς κολάσεως..."[4].