Ἐρώτηση : ...κάποιον γέροντα μέ διορατικό χάρισμα, ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος

Ἀπάντηση :  Ὅταν κάποιος βρίσκεται ἐντός κήπου μέ μυροβόλα ἄνθη, ἡ προτίμησή του πρός ἕνα συγκεκριμένο ἄνθος θά ἐκρίνετο ὡς ὑπόθεση ἰδιωτική, διεπόμενη ἀπό κριτήρια ὑποκειμενικά. Εἶναι δέ φρόνιμο τήν ὑποκειμενική κρίση του νά μή θελήσει νά τήν ἐπιβάλει καθολικῶς. Πιστεύω πώς κάθε μοναχός κοσμεῖται ἀπό μυστικές ἀρετές καί φέρει ἐπί τῆς προσωπικότητός του τούς χαρακτῆρες τῶν δωρεῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἐπομένως θεωρῶ πώς ἐάν προβῶ στήν κατάδειξη ἑνός τῶν μοναχῶν τοῦ ἁγιωνύμου Ὄρους, ὅπως καί ὅλου τοῦ Ὀρθοδόξου μαναστικοῦ τάγματος, ἀνδρῶν καί γυναικῶν, ὡς διορατικοῦ, φοβᾶμαι πώς θά ἀδικήσω ἄλλον. Ἐκτός πού ἄν ἀναφέρω ὄνομα τινός τῶν μοναχῶν θά προσκρούσω στήν ταπεινοφροσύνη του. Συνάμα θά βρεθῶ καί ἔνοχος ἀνεύθυνης ἀργολογίας, ὅτι δημοσιεύω ὀνόματα χωρίς νά εἶμαι πρός τοῦτο ἐξουσιοδοτημένος.

Πηγαίνετε ἐκεῖ καί θά ἀνακαλύψετε πολλούς ἐναρέτους μοναχούς, καί αὐτό θά σᾶς ἀναπαύση. Δέν ὠφελεῖ νά ἀναζητοῦμε προορατικούς καί θαυματουργούς, ἀλλά, ὑπέρ πάντα ταπεινόφρονες καί ἱκανούς νά μᾶς θεραπεύσουν ἀπό τά πάθη μας. Αὐτό διδάσκει ὁ Πατερικός λόγος : «Μή ζητῶμεν προγνώστας μηδέ προβλέπτας, ἀλλά πρό πάντων ταπεινόφρονας πάντως καί ταῖς ἐν ἡμῖν νόσοις ἁρμοδίους» (Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, Λόγος Δ΄124). Ἄν τόν μοναχό δέν διέπει ἡ ταπεινοφροσύνη σύν πένθει καρδιακῷ, ὅποια μεγάλη καί περίβλεπτος ἀρετή τόν κοσμεῖ δέν εἶναι παρά ἀνωριμότητος καί νοθείας δόξασμα. Ὁρίστε : «Κἄν ὁποίας τινάς μεγάλας πολιτείας μετερχώμεθα, τήν δέ καρδίαν ἐνώδυνον οὐ κεκτήμεθα, ὡς ἑώλους ταύτας καί νόθους λογιζώμεθα» (αὐτ. Ζ΄64, βλ. καί 73). Ἄν δέ κατά τήν ἀναζήτησή σας ἀπογοητευθεῖτε, μή ἀποκαρδιώνεστε• ο Ἅγιος Μάρκος ὁ Ἀθηναῖος μᾶς παραινεῖ νά μή ψάχνουμε τήν τελειότητα στίς ἀνθρώπινες ἀρετές, ἀφοῦ πᾶσα ἀρετή περιέχεται ὁλοκληρωμένη, στό πλήρωμα τοῦ ἀπολύτου, στόν Τίμιο Σταυρό τοῦ Κυρίου μας: «Μή ζητήσωμεν τήν τελειότητα ἐν ἀρεταῖς ἀνθρωπίναις• ἡ γάρ τελειότης ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ ἐγκέκρυπται».