Περί φεμινισμοῦ

Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010 10:17 π.μ. Άπό Δωρόθεος Μοναχός

Ἐρώτηση : Περί φεμινισμοῦ

(Χρῆστος)


Ἀπάντηση: Ὁ φεμινισμός (feminismus, ἀπό τή λατινική λέξη femina=γυναῖκα) ἦταν κίνηση πού ἀπέβλεπε στήν ἐξίσωση τῆς γυναίκας πρός τόν ἄνδρα. Ἀπό τά τέλη τοῦ ΙΘ’ αἰ., ἄρχισε νά ἐμπλουτίζεται δι’ ἐπιχειρημάτων, καί ἀπό τίς δεκαετίες 1970-90 εἰσῆλθε σέ δίαυλο ἀπολύτως ἐλεγχόμενο καί κατευθυνόμενο. Παρ’ ὅτι ὁ φεμινισμός ἄρχισε μέ δίκαια αἰτήματα (πολιτικά, ἀστικά κ.ἄ. δικαιώματα), ὅμως ἀπέβη εἰς βάρος τῆς γυναίκας. Πῶς ἔγινε αὐτή ἡ ἐκτροπή; Ἐπειδή στήν κίνηση εἰσῆλθαν ἄτομα πού ἐπεδίωκαν τήν ἐκμετάλλευση τῆς γυναίκας. Κοιτάξτε ἐκεῖνο τό διαβολικό ζεῦγος, τόν Ζ. Π. Σάρτρ καί τήν Σ. ντε Μπωβουάρ. Τούτη ἡ τελευταία σκυλοταλμούδα, ἕνα πανάθλιο κατσάρι, μία ρυπαρά περουκοφόρα (οἱ ἰουδαῖες, ξέρετε, εἶναι ὅλες ξυρισμένες καί φέρουν περούκα) τσάτσα (μή ξεχνᾶτε, ἀπό τό Τσάτσος!), εἶναι πού εἰσήγαγε δολερά φεμινιστικά συνθήματα, μέ τά ὁποῖα καί μετέτρεψε τή γυναῖκα σέ ἀγοραῖο πεζοδρομιακό εἶδος, ἀφοῦ πολέμησε ἀσεβῶς καί τόν θεσμό τοῦ γάμου.
Μία ἄλλη ἰουδαία, τῆς γενεᾶς τῶν Rothschilds ὅταν στήν Ἀγγλία συνεζητεῖτο τό θέμα τῆς ἱεροσύνης τῶν γυναικῶν, ἐκείνη «χειροτονήθηκε» ἱέρεια τῆς συναγωγῆς, μέ σκοπό νά παράσχη ἐπιχείρημα ὑπέρ τῆς ἱερωσύνης τῶν γυναικῶν στήν Ἀγγλικανική ἐκκλησία!
Ἡ δράση τῶν ἰουδαίων μέσα στό φεμινιστικό κίνημα εἶναι εὐρεῖα, ἀφοῦ σέ ὅλα τά φεμινιστικά κινήματα, ὅπως καί στίς «Μή κυβερνητικές ὀργανώσεις», ἐπικεφαλῆς τοποθετοῦνται ἰουδαῖοι. Τό κάνουν, νομίζετε, ἀπό ἀγαθή πρόθεση ὑπέρ τῶν γυναικῶν; Κάθε ἄλλο! Ὅλα τά κάνουν μέ κρύφιο σκοπό νά πλήξουν τόν Χριστιανισμό. Ἐάν τό ἐνδιαφέρον τους ἦταν ἀντικειμενικό, τότε θά στρεφόταν, τοὐλάχιστον ὅσο πρός τούς «goim», τόσο πρός τίς ἑβραῖες καί τίς μουσουλμάνες. Παρατηρῆστε, ἡ ἑβραία καί ἡ μουσουλμάνα βρίσκονται στό ἴδιο ἐπίπεδο, ὅπως καί πρίν, μέ τήν ἴδια ἀναλλοίωτη κατάσταση, ὑποταγμένες στόν σύζυγό τους, πού αὐτός μόνο ἔχει τήν ἐξουσία νά συντάσσει καί νά ἐπιβάλλει νόμους: «ἄνδρες (φαρισαῖοι) οἱ νομοθετοῦντες καί κατά γυναικῶν ἡ νομοθεσία» (ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος). Αὐτόν τόν ἑβραῖο καί μουσουλμάνο γιατί δέν τόν ἐλέγχουν; Πῶς τοῦ ἐπιτρέπουν νά ἐγκαθιστᾶ τό χαρέμι του στό σπίτι του καί ἡ νόμιμη σύζυγος νά μή τῆς ἐπιτρέπεται νά διαμαρτυρηθῆ;
Ἀλλ’ ἄς ἀπορρίψουμε ἐς κόρακας τίς περιτμημένες καί περουκομαιτρέσες φεμινίστριες καί ἄς στραφοῦμε πρός τό ἱερό καί Ἀποστολοπαράδοτο σέβασμα, τήν ἁγία Πίστη τῶν Χριστιανῶν.
Ἡ γυναῖκα στήν Πίστη μας ὑψώνεται ἀξιακῶς καί τιμητικῶς· πουθενά ἀλλοῦ, τό εὐγενέστερο καί ὡραιότερο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ δέν ἀντιμετωπίζεται ὡς πρόσωπο ἱερό καί ἀξιοτίμητο. Ὅπως στήν φύση, πού ἡ γυναῖκα εἶναι στατιστικῶς ἰσάριθμη μέ τό ἀνδρικό φῦλο, ἄρα ἀποκλείεται ἡ διεκδίκηση δεύτερης γυναίκας! Νά ἔρθουμε στήν ἐκκλησία: ὁ μισός ναός παραχωρεῖται στίς γυναῖκες· τά συναξάρια ἐξυμνοῦν ἐξ ἴσου τίς γυναῖκες· οἱ ἁγιογραφούμενες μορφές, στούς τοίχους τοῦ ναοῦ, εἶναι, κατά τό ἥμισυ, γυναικεῖες. Ἡ γυναῖκα ἐδῶ ἀπολαύει ἐλευθερίας τόσης ὅσης καί ὁ ἄνδρας. Εἶναι ἐλεύθερη ἀπολύτως νά διαπρέψη σέ ὅλους τούς τομεῖς. Νά κατακτήση κορυφές, νά διοικήση, νά καθοδηγήση, νά διευθύνη.
Ὅμως ὑπέρ πάντα: νά γίνη μητέρα καί νά ἀναθρέψη παιδιά, μεταδίδοντας σ’ αὐτά ἀπό τόν πλούσιο ψυχικό κόσμο της, τήν τρυφερότητά της, τήν εὐγένειά της. Αὐτή πού σώζεται διά τῆς τεκνογονίας (βλ. Α’ Τιμ. β 15) ὑψώνεται σέ πρόσωπο ἱερό καί σεμνό. Γνωρίζετε ἄλλο πρόσωπο τόσο περιφανές καί ἁγιοπρεπές;
Ὅσο γιά τίς γυναῖκες-θεολόγους, πού γράφετε, ὅτι μαίνονται κατά τοῦ πατρός Παϊσίου, «συλλυπούμενοι ἐπί τῇ πωρώσει τῆς καρδίας αὐτῶν» (Μαρ. γ’ 5), θά θέλαμε νά τίς συστήσουμε νά μή μάχωνται τούς ἁγίους τοῦ Θεοῦ, διότι εἶναι ὡς νά ἅπτωνται «τῆς κόρης τοῦ ὀφθλαμοῦ αὐτῶν» (Ζαχ. β’ 12).

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλώ έκφράζεστε κοσμίως