Ἡ ἐποχή μας, ἂν θέλουμε νὰ τὴν χαρακτηρίσουμε ἐπιγραμματικῶς, θὰ λέγαμε ὅτι εἶναι τῆς νοθείας. Μὲ χρήση τῆς χημείας καὶ τῶν χημικῶν ἑνώσεων, οἱ ἀνώνυμες ἑταιρεῖες ἔχουν μολέψει τὰ πάντα, ἐνῶ δημιούργησαν νέες ἀσθένειες, παρενέργειες καὶ ἐξαρτήσεις. Ἀσφαλῶς καὶ ἀποβλέπουν στὸ εὔκολο κέρδος, ὅμως καὶ στὴν ἀλλοίωση τοῦ χαρακτῆρος τῶν ἀνθρώπων. Σήμερα ποὺ διανύουμε τὴν ἐσχατικὴ καμπή, ἡ νοθεία βρίσκεται ἀνεπαισθήτως συντελεστὴς τῆς πλέον ἀκραίας τυραννικῆς ὑποτάξεως τῶν λαῶν στὴν Ἀράχνη. Νοθεία ἀρχετύπως ἐννοοῦμε τὴν ἀνάμειξη κατώτερης ἀξίας προϊόντων μὲ αὐθεντικὰ καὶ τὴν ἐμφάνισή τους ὡς γνήσια. Ὅπως τοῦ καταραμένου κάπελα τοῦ ποιητοῦ ποὺ νέρωνε τὸ κρασί. Ἀλλὰ τώρα ὁ ὅρος ἀπέκτησε εὐρύτερη σημασία, ἐννοεῖ τὴν ἀνάμειξη χημικῶν οὐσιῶν (ἀρωματικῶν, γευστικῶν, χρωματικῶν, διογκωτικῶν, συντηρητικῶν), ποὺ εἶναι χειρότερη ἀπὸ ὅποια νοθεία.

        Εἶναι ἀσύλληπτο τὸ μέγεθος τῆς χημειομειξίας ἐπὶ τῶν τροφῶν, ἐκτὸς τῆς νοθεύσεως μὲ ὑποπροϊόντα κατώτερης ποιότητος. Ὅπως τοῦ ἐλαιολάδου μὲ σπορέλαια, τῶν γαλακτερῶν μὲ σκόνη, τοῦ μελιοῦ μὲ ζάχαρη, τοῦ κρέατος μὲ ἐνέσεις, τῶν ἀρωμάτων μὲ μαζούτ.... Χημικὴ νοθεία εἶναι καὶ ἡ ἔνεση στὰ ζῶα, καθὼς καὶ ἡ κατάψυξη-ἀπόψυξη. Βλέπουμε τὰ ἰχθυώδη. Ὅλα, ἐκτὸς ἐκείνων ποὺ ἁλιεύονται μὲ πετονιά (παραγάδι,, συρτή, τσαπαρί), ἢ μὲ κάποια ἐλάχιστα ψαροκάϊκα (ὅσα ἐπέτρεψε ἡ “Ἑλληνικὴ” κυβέρνηση), εἶναι κατεψυγμένα, ἰσπανικῶν ἢ τουρκικῶν ἁλιευτικῶν. Παραλείπουμε ἐκεῖνα τὰ λιποδίαιτα ψάρια, μὲ τὶς λιπαρὲς πλευρές, τῶν ἰχθυοτροφείων, ποὺ τὸ σανὸ εἶναι νοστιμότερο ἀπὸ αὐτά.

        Ὁ ἄρτος, ὡς βασικὴ τροφὴ τοῦ ἀνθρώπου, πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζεται ἀναλόγως. Νοθεύεται ὁ ἄρτος; Ναί, καὶ πολύ, μάλιστα. Ἂς ἐρευνήσουμε, πόσα ἀρτοποιεῖα ἐν Ἑλλάδι εἶναι αρτοποιεῖα. Φρονῶ ὅτι ἕνα στὰ δέκα εἶναι ἀρτοποιεῖο, τὰ ἄλλα ἐννέα εἶναι πρατήρια ἄρτου. Τὰ ὁποῖα καὶ προμηθεύονται τοὺς ἄρτους ἀπὸ ἑταιρεῖες ἀλλοδαπές. Αὐτὲς εἶναι ποὺ προμηθεύουν τὰ ἀρτοπωλεῖα μὲ ψωμιὰ κατεψυγμένα ποὺ ξεπαγώνουν στὶς προθῆκες τους. Αὐτὸ λίγοι τὸ γνωρίζουν ποὺ ὅμως στέκουν ἀπαθεῖς. Μετέρχονται καὶ τὴν ἀπάτη: γιὰ νὰ δείξουν ὅτι εἶναι λειτουργικοὶ φοῦρνοι, ψήνουν διάφορα γλυκά, τὰ ὁποῖα καὶ ἐκθέτουν στὶς προθῆκες τους, ὥστε νὰ φαντάζουν ὡς ζαχαροπλαστεῖα. Καὶ τὰ ψωμιά τους ποὺ διαθέτουν ἔχουν μία ἐντονη δυσοσμία. Διερωτῶμαι, δὲν πρέπει ὅλα τοῦτα τὰ ἀρτοπωλεῖα νὰ ἀναγράφουν στὰ πολυνόθευτα ψωμιά τους τὴν προέλευσή τους καὶ τὸ μέγεθος τῆς νοθείας τους;

        Ἀλλ’ ὅσοι βούλονται ἂς ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ αὐτὰ τὰ μαγαρίσματα καὶ νὰ παρασκευάζουν τὸν ἄρτο μόνοι τους, γιὰ νὰ αἰσθανθοῦν ἐλεύθεροι.

Ἡ νοθεία δημιουργεῖ ἐξάρτηση

δ.μ.

   9 Μαρτίου 2024