Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ὑποσχέθηκε στὸν χορὸ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων ὅτι τὴν τρίτη ἡμέρα θὰ ἀναστηθῆ: "τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτη ἀναστήσεται"· "καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστῆται"· "καὶ μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἀναστῆναι"· "καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἡμέρα ἀναστήσεται" (Λουκ. η' 33· κδ' 7/ Μάρ. η' 31· θ' 31)! Ἐπίσης μήνυσε τὸν Ἡρώδη, ὅτι "Εἴπατε τῇ ἀλώπεκι ταύτῃ (ὅτι) τῇ τρίτῃ τελειοῦμαι" (Λουκ. ιγ' 32). Τὸν ἴδιο λόγο ἀπηύθυνε καὶ πρὸς τοὺς διαβολισμένους φαρισαίους, προκαλῶντάς τους: "Λύσατε τὸν Ναὸν τοῦτον (ἐννοεῖ τὸ πανίερο Σῶμά Του) καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερῶ Αὐτόν" (Ἰω. β' 19). Ἤξεραν οἱ λυσσακοὶ ἐχθροί του ὅτι ὁ λόγος Του θὰ τηρηθῆ, γι' αὐτὸ καὶ μετέβησαν ὁμαδικῶς στὸν Πιλᾶτο, λέγοντας: "Ἐκεῖνος ὁ πλάνος εἶπε: Μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἐγείρομαι" (Ματ. κζ' 64), νὰ διατάεις νὰ σφραγισθῆ ὁ ζωοδόχος Τάφος, ὥστε νὰ ἀποκλεισθῆ ὁ διέπων μὲ νεύμα Του τὰ σύμπαντα Παντοκράτωρ Κύριος. Ὅμως ἀνέστη Τριήμερος συντρίψας σφραγίδες καὶ ἀποκυλίσας τὸν βράχο.

Ἐξετάζουμε καὶ τὸ περίγραμμα τοῦ Τριημέρου. Στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰωάννου (ιθ' 14) ἀναφέρεται: "ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα, ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη". Σαφῶς ἡ Σταύρωση τοῦ Κυρίου μας ἀρχίζει ἕξη ὥρες μετὰ τὴν ἀνατολή, δηλαδὴ τὸ μεσημέρι τῆς Παρασκευῆς, παρατίνεται δὲ μέχρι τοῦ θανάτου Του ποὺ σημειώνεται τρεῖς ὧρες μετά, ἀκριβῶς κατὰ τὴν ἐνάτη, ἀφοῦ "ἀπὸ ἕκτης ὥρας σκότος ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης". Ἀκριβῶς στὸ χρονολογικὸ σημεῖο τῆς ἐνάτης ὥρας, ὁ Χριστὸς ἀκόμα ζῆ, ἀφοῦ "περὶ τὴν ἐνάτην ὥραν ἀνεβόησεν ὁ Ἰησοῦς". Ὕστερα δὲ ἀπὸ λίγο, στὸ μεταίχμιο τῆς ἐνάτης πρὸς τὴν δεκάτην, "ὁ Ἰησοῦς κράξας φωνῆ μεγάλη ἀφῆκε τὸ πνεῦμα" (Ματ. κζ' 45, 46, 50. Βλ. καὶ Μάρ. ιε' 33, 34, 37/ Λουκ. κγ' 44, 46).

Καὶ ὄντως ὁ Χριστός, τὸ ἀπόγευμα τῆς παρασκευῆς, πέθανε. Τὴν ἴδια ἐκείνη ἡμέρα παρουσιάζεται στὸν Πιλᾶτο ὁ Ἰωσὴφ καὶ "αἰτεῖται τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ", ἤδη "ὀψίας γενομένης" (Ματ. κζ' 57-58). Τὴν Παρασκευὴ ὁ Χριστός, νεκρὸς ἄπνους, κατατίθεται στὸν τάφο. Εἶναι ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς θανῆς. Βεβαίως εἶναι νεκρὸς κατακείμενος καὶ τὴν ἑπόμενη ἡμέρα, Σάββατο, κατὰ τὸ ὁποῖο οἱ ἑβραῖοι διαποτισμένοι μὲ χριστιανικὸ μῖσος ἀπολάμβαναν τὸ στυγερὸ πάσχα τους: "ἦν γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνου τοῦ σαββάτου" (Ἰω. ιθ' 31). Ὥστε "παρασκευή, ὅ ἐστι προσάββατον" (Μαρ. ιε' 42), ὁ Χριστὸς ὑπομένει τὴ σιγὴ τοῦ Τάφου, καθὼς καὶ τὴν ἑπομένη.

Παρέρχεται καὶ τὸ Σάββατο ("διαγενομένου τοῦ σαββάτου") (Μαρ. ιστ' 1), καὶ ἐπελαύνει ἡ ἑπόμενη ἡμέρα, ἡ "μία τῶν σαββάτων", ἡ Κυριακή, δηλαδή! Τότε, πολλὰ πρωί, "ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου" (Μαρ. ιστ' 2) ἐπισκέπτονται τὸν Τάφο οἱ εὐλογημένες γυναῖκες Μυροφόροι. Ὅμως ὁ Χριστὸς Ἀνέστη! "Οὐκ ἐστιν ὧδε, ἀλλ' ἡγέρθη" (Λουκ. κδ' 6). Ὥστε στὴ νέκρωση τοῦ Κυρίου ἡμῶν περιέχονται τρεῖς ἡμέρες· ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡ τρίτη τοῦ Τριημέρου: "τρίτην ταύτην ἡμέραν ἄγει σήμερον ἀφ' οὗ ταῦτα ἐγένετο" (Λουκ. κδ' 21).

Γράψαμε αὐτὰ διότι ἐπιθυμοῦμε νὰ ποῦμε ὅτι οἱ τρεῖς ἡμέρες τῆς νεκρώσεως του Σωτῆρος, ὡς παράδοση Εὐαγγελική, δὲν ἐπιτρέπεται ἐπ' οὐδενὶ νὰ περισταλοῦν. Ἐὰν αὐτὸ συμβῆ τότε πρόκειται περὶ τόλμης χειρότερης τῆς αἱρέσεως. Δηλαδὴ περὶ βλασφημίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος! Παρὰ ταῦτα αὐτὸ συνέβη. Οἱ δύο χριστομάχοι ἀρχηγοί – τῆς Κυβερνήσεως ὁ ἕνας καὶ τῆς Ἱεραρχίας ὁ ἄλλος – σὲ μία μυστικὴ συνομιλία, κατὰ τὰ πρότυπα ποὺ εἰσηγεῖται ἡ Στοά, ἀπεφάσισαν νὰ μεταθέσουν τὴν Ἀνάσταση τὸ Μέγα Σάββατο, ἀπὸ τὶς 19.00 μέχρι τὶς 21.00. Μὲ ποιὰ δικαιολογία; Ὅτι μετὰ τὴν 21η ὥρα ὁ κορονοϊὸς κυκλοφορεῖ ἀνεξέλεγκτος. Ἄρα ὑπονοοῦν οἱ δύο τοῦτοι ἐκκλησιομάχοι ὅτι δὲν θὰ πρέπει νὰ ἐπιτελεσθῆ καὶ ἡ Ἀναστάσιμη λειτουργία, βαβαὶ τῆς χριστομαχίας σας, ἄθλιοι...

Ἀντιλαμβάνεστε ὅτι τὸ ἰσλαμικὸ βοθροκόρημα εἶναι ἐλεύθερο νὰ πράττει ἀκωλύτως τὸ ραμαζάνι του ποὺ ἄρχισε σήμερα· ἐπίσης καὶ ἡ χριστοκτόνος συναγωγὴ ποὺ τὸ ἀντίθεο φάσχα της ἀρχίζει τὸ Μέγα Σάββατο. Τὸ ἐρώτημα ποὺ ἀπασχολεῖ τὴν ψυχὴ τοῦ κάθε πιστοῦ εἶναι, Γιατὶ δὲν ξεσηκώνονται οἱ ἄγιοι ἀρχιερεῖς, νὰ διεκδικήσουν δικαιοσύνη; Διότι ἔλαβαν ἰσχυρὲς χρηματοδοτήσεις οἱ μητροπόλεις. Δηλαδὴ τὰ "τριάκοντα ἀργύρια"! Γι' αὐτὸ καὶ ἄνοιξαν τί ἐκκλησίες στοὺς ἐμβολιαστές. Προδοσία στὸ τετράγωνο...

Γιὰ τὸν πιστὸ χριστιανὸ δὲν ἔχουμε νὰ ὑποδείξουμε τίποτε, παρὰ μόνο τοῦτο: Νὰ μεταβῆ στὴν ἐκκλησία, κατὰ τὶς 19.00 τοῦ Μεγάλου Σαββάτου καὶ νὰ ἀπαιτήσει ἡ λειτουργία τῆς Ἀναστάσεως νὰ ἀρχίσει στὴ 1 ἡ ὡρα, μετὰ τὰ μεσάνυχτα. Παίρνουμε πίσω καὶ τὴ μία ὡρα ποὺ μᾶς ἅρπαξαν τεχνηέντως οἱ τῆς Ἑραιοπαϊκῆς Ἕνωσης.

Ἐπαναλαμβάνουμε.

Γιὰ τὸν Ὀρθόδοο χριστιανὸ θὰ ὑπεδεικνύαμε νὰ μεταβῆ στὴν ἐκκλησία κατὰ τὶς 19.00 τοῦ Μεγάλου Σαββάτου καὶ νὰ ἀπαιτήσει νὰ γίνουν ὅλα κανονικὰ, ὅπως γίνονταν ἐπὶ 20 αἰῶνες χριστιανικοῦ βίου. Ὅπως καὶ στὸ Ἄγιον Ὄρος· στὸν λαμπροστόλιστο ναό, ποὺ εἶναι ἀνοικτὸς ἀπὸ τῆς δύσεως τοῦ ἡλίου τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, διαβάζονται οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ἐνῶ στοὺς μοναχοὺς ἐπιτρέπεται νὰ ἀσχολοῦνται μὲ τὸ διακόνημά τους, μέχρι μία ὥρα πρὶς τὰ μεσάνυχτα, ὁπότε θὰ ἀρχίσει νὰ ψάλλεται ὁ κανόνας "Κύματι θαλάσσης...", μέχρι νὰ ἰαχήσει τὸ "Δεῦτε λάβετε φῶς..." καὶ νὰ πλημμυρίσει ὁ ναὸς ἀπὸ φῶς. Ἐν συνεχείᾳ ἐξέρχονται οἱ ἱερεῖς καὶ τὸ ἐκκλησίασμα στὴν αὐλὴ τοῦ ναοῦ, γιὰ τὸ Ἀναστάσιμο Εὐαγγέλιο. Μετὰ τὴν πολλαχῶς ἐπαναλαμβανόμενη ἰαχὴ "Χριστὸς Ἀνέστη..." καὶ τὴ θριαμβικὴ ὑμνωδία τοῦ κανόνος "Ἀναστάσεως ἡμέρα, λαμπρυνθῶμεν λαοί..." θὰ ἀρχίσει ἡ Ἀναστάσιμη λειτουργία, παρατεινόμενη μέχρι τὸ ξημέρωμα.

        Μᾶς κατακλύζει ἡ ὀργή. Ὅθεν καὶ ἀναφωνοῦμε: Ὅποιος μεταθέσει τὸ ἱερὸν Πάσχα, νὰ τὸν εὕρει πάραυτα ἡ τιμωρία τοῦ Θεοῦ!

Καλὴ Ἀνάσταση, ἀδελφοί! Καὶ μὲ τὴ νίκη!

δ.μ. Σάββατο τοῦ Λαζάρου, 24 Ἀπριλίου 2014

Υ.Γ.: Ὅ, τι ἐπιχείρημα καὶ νὰ νομίζει ὁ τῆς συμβατικότητος καὶ τῆς ὑποταγῆς ὑπόσπονδος, ἔχουμε νὰ τοῦ ποῦμε πὼς πρέπει νὰ διαφυλάττει ὅ,τι  παρέλαβε καὶ νὰ μὴ προσπαθεῖ μὲ ἄτοπη ἐπιχειρηματολογία τὶς ἐπεμβάσεις, διότι ἡ ἐντολὴ εἶναι ρητή: "Μὴ μέταιρε ὅρια αἰώνια ἅ ἔθεντο οἱ πατέρες σου" (Παρ. κβ' 28) καὶ "Στήκετε καὶ κρατεῖτε τὶς παραδόσεις ἅς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι' ἐπιστολῆς..." (Β' Θεσ. β' 15). Ὁ ἴδιος.