Ἡ Ἑλλάς, χώρα μὲ ἱστορία ἐπιβλητικὴ καὶ ὑπερέχουσα, κατευθύνεται πρὸς τὸν ὄλεθρο καὶ τὴν ἐκμηδένιση. Διαβλέπουμε πὼς οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων, ἡ Πατρίδα μας, ἐντὸς εἰκοσαετίας, ,θὰ βρεθῆ ὑπὸ ξένη κυριαρχία.

Ὁ ξένος ἐπικυρίαρχος, ὅσοι συμβιβαστικοί, μὴ περιμένετε νὰ εἶναι διαλλακτικός, προσηνὴς καὶ εὐγνώμων πρὸς τοὺς αὐτόχθονες. Τὸ ἀντίθετο: προβλέπεται νὰ εἶναι σκληρὸς καὶ ἀπάνθρωπος, χωρὶς νὰ ἀναγνωρίζει χάρη πρὸς αὐτοὺς ποὺ τὸν ὑπεδέχθησαν.

Πιστεύω οἱ ἔχοντες νοῦ ἀνύστακτο νὰ ἀντιλαμβάνονται ποιὸς εἶναι ὁ ἐπικυρίαρχος. Τὰ μέχρι στιγμῆς δεδομένα δείχνουν ὅτι αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ γιουσαῖος. Γίνεται φανερὸ αὐτὸς εἶναι ὁ μόνος ποὺ ἀσκεῖ στὴν Ἑλλάδα τὴν τακτικὴ τῆς ὑποτάξεως μὲ τρόπο ἀποτελεσματικό: ἀμερικανοποίηση ὅμοια μὲ τῆς Χαβάης. Στὸ τέλος, γιὰ ἀποσιώπηση κάποιων πατριωτικῶν φωνῶν, θὰ ὀργανώσει ἕνα σύστημα εὐρέος ἐμπρησμοῦ, ὅπως ἀκριβῶς στὴ Χαβάη, καὶ ὅλα θὰ πάρουν τὸν δρόμο τους.

Συντελεστικὸς παράγων σ’ αὐτὴ τὴν ἐφιαλτικὴ ὑπόθεση θὰ εἶναι οἱ ἐν Ἑλλάδι μισέλληνες, προδότες διαβολισμένοι, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονται ὡς «Ἕλληνες», ὅμως εἶναι ἄριζοι, σχετικῶς μὲ ἀπώτερη ἑλληνικὴ καταγωγή. Εἶναι γνωστοὶ καὶ στιγματισμένοι: ἀρριβίστες μασόνοι, δημαγωγοὶ κομμουνιστές, ἐπίβουλοι βαλκάνιοι, ἀφέντες ἰουδαῖοι. Εἶναι καὶ οἱ μωχαμέτες ποὺ εἰσβάλλουν στὴ Χώρα κατὰ λόχους, εὑρισκόμενοι σὲ ἑτοιμότητα, ὥστε μόλις τοὺς δοθῆ τὸ σύνθημα, μὲ ξεχυθοῦν κατὰ Ἑλλήνων, ἐφαρμόζοντες τὴν οἰκεία τους ὠμότητα.

«Ἀθῆναι! Τιμιωτάτη Πόλις!» (πρβ. Σοφοκλέους Οἰδ. Κολ. 108). Διερχόμενος τὰς ὁδούς σου ὁ καθεὶς διαπιστώνει ὅτι ἔχεις ὑποστεῖ γερὴ σήψη καί, φοβᾶμαι ἀνεπανόρθωτη, ἐὰν δὲν μᾶς ἐπισκεφθεῖ ἕνα τράνταγμα. Παρατηροῦμε τοὺς πολίτες σου. Κινοῦνται, ὀλίγου δεῖν, σέρνονται, πρεσβύτες καὶ πρεσβύτιδες, μὲ βῆμα ἀσταθὲς καὶ βλέμμα ἀπελπισμένο. Κινοῦνται, ἔχοντας μέσα τους ἀρκετὸ μόλυβδο, καὶ τὰ παιδιὰ τῆς μαθητίωσης νεολαίας. Ἀποτυπώνεται στὰ πρόσωπά τους ἡ ἀμφισβήτηση, τὸ booling, ἡ βιαιότητα. Τῆς μέσης ἡλικίας, ἀπὸ 18-40 ἐτῶν, συναντοῦμε ἐλάχιστους· εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἐγκατέλειψαν τὴ Χώρα μας, «γιὰ καλύτερη τύχη».

Ἐπὶ τῶν ὁδῶν τῆς Πόλεώς μας διαπιστώνεις χωρὶς προσπάθεια ὅτι τὰ πάντα εἶναι γηρασμένα, πορευόμενα πρὸς ἀφανισμό. Ἐναργὲς σημεῖο μετακενώσεως τῆς Πρωτευούσης ἀπὸ ἑλληνικὴ σὲ πακιστανικὴ εἶναι τὰ κλειστὰ καταστήματα, τὰ ὁποῖα βαθμιαῖα περνοῦν στὴν ἀλλοδαπὴ ἐξαχρείωση. Παντοῦ, κυρίως στὸ κέντρο τῆς Πόλεως, θεῶνται τὰ εἰδοποιητήρια "Ἐνοικιάζεται". Δὲν ἀνησυχοῦν οἱ συμβιβασμένοι καὶ φιλοχρήματοι νοικάρηδες· γνωρίζουν ὅτι σύντομα τὰ ἔρημα καταστήματά τους θὰ τὰ ἀναλάβη νέος μισθωτής. Δὲν μᾶς διαφεύγει, χιλιάδες καταστήματα Ἑλλήνων ἐνοικιαστῶν ἔχουν ἤδη περιέλθει σὲ ξένη κυριότητα. Παρατηροῦμε τὰ πρὸς ἐνοικίασιν καταστήματα· ἔχουν ὄψη φρικτή, ἀπὸ τὰ ἀποκρουστικὰ graffiti καὶ τὰ συσσωρευμένα ἀπορρίματα.

Ἐξίσου ἀποκρουστικὴ εἶναι καὶ ἡ κατάσταση τῶν ἀσφαλτοστρώσεων: λακκοῦβες καὶ μπαλώματα καὶ διαγραμμίσεις μισοσβυσμένες. Ὁμοίως καὶ τὰ πεζοδρόμια, μὲ τὰ ρυπαρὰ καὶ θραυσμένα πλακάκια. Δικαίως ψηφίστηκε ἡ Ἀθήνα ὡς ἡ πλέον ρυπαρὴ πόλη.

 

Οὐαὶ στοὺς ἐχθροὺς τοῦ Ἑλληνισμοῦ

δ.μ.

27 Δεκεμβρίου 2024